Nu op Kerkplein: Voicerecorder

De leugen regeert; Kennedy, Nixon, Bush, Obama, McCain
Door: KritieKees

Uitgegeven op 22-10-2008 om 12:05

Over een paar weken komt er een einde aan een circus dat Amerika de laatste maanden volledig in zijn greep heeft gehouden. Wie wordt de volgende president van de US of A? Wordt het John McCain, de sympathieke ex-militair mét ervaring, of Barack Obama, de neger zonder ervaring. Alle media zijn volledig gefocust op deze ‘schijnbaar harde’ strijd. Alleen de financiële crisis heeft de aandacht er even van afgeleid vorige maand. Ik wil bij dezen even laten weten dat, en dat weet iedereen eigenlijk al, het allemaal één grote bak onzin is. Amerika zet zichzelf al jaren lang volledig voor aap met het idiote systeem van de verkiezingen. Met de kiesmannen en rare stemregeltjes. Hoe kan het gebeuren dat iemand met méér stemmen, Al Gore, toch verliest van iemand anders met minder stemmen, George W. Bush? Het is heel simpel, lieg en bedrieg de boel bij elkaar en je wordt de volgende president. Met pappa als voorbeeld en vele vriendjes op belangrijke posities is het een koud kunstje gebleken. Zelf voor de grootste nono in de geschiedenis ooit: George Walker Bush. Voor de liefhebber hier nog even een demonstratie van de kwaliteiten van deze merkwaardige man.



Leuk he, Koefnoen is er niets bij. Jammer is alleen dat deze man echt bestaat en echt de president is, al ACHT JAAR.. Mij betreft heel erg triest, heel erg triest.
In vroegere dagen was de burger vooral aangewezen op de kranten voor berichtgeving wanneer het ging om de verkiezingen. Een interview of speech werd op papier gezet en het verscheen in de krant. Eind jaren ’50 werd alles opeens helemaal anders. Daar kwam daar het almachtige medium televisie om de hoek kijken. Het is dankzij de televisie dat ene John F. Kennedy wist te winnen van ene Richard Nixon. Nixon, die in alle peilingen voor stond op de democraat Kennedy. Nixon, die inhoudelijk meer en betere dossierkennis had dan Kennedy. Nixon, die in het televisiedebat met Kennedy, zenuwachtig overkwam en verloor. De bekende ‘vochtige bovenlip’ versus de ‘confident winner’ Kennedy die, zelfs in zwart/wit, van het scherm spatte van zelfvertrouwen. Voor het eerst werd de kwaliteit van beeld en geluid gecombineerd en werd de kracht van mediageniekheid ten toon gespreid. Uitstraling noemen we dat hier, en het is van ongelooflijk groot belang. (Kennedy kon achteraf ook aardig liegen zo is gebleken).Anno 2008 draait het in de VS alleen nog maar om mediageniekheid en uitstraling.

In Nederland heeft zich natuurlijk wel iets aparts voltrokken de afgelopen jaren. Van de bijna zekere zege van de meest mediagenieke politicus ooit, Pim Fortuyn, hebben we nu al vier kabinetten de minst mediagenieke politicus ooit, Jan Peter Balkenende, aan het roer. Of je JP nu als premier goed vindt, zijn media-uitstraling lijkt nergens op. Dat maakt hem ook wel weer aandoenlijk en vinden sommige hem wel sympathiek. “Ach, die arme JP met z’n Hatty Potter complex, laten we hem maar helpen…”

Ik sluit af met een leuke compilatie van John McCain, die laat zien dat hij er weinig van begrijpt.



Zal het uitmaken of je Obama stemt of op McCain? Geen idee. Weet wel dat Obama zeer mediageniek is en weinig fouten maakt. Is dat hetzelfde als een goede president zijn?