Nu op Kerkplein: CD Adoramus Deum

Comfortzone
Door: Pink

Uitgegeven op 29-04-2023 om 12:07

Comfortzone

“Als je doet wat je altijd hebt gedaan, dan krijg je wat je altijd al kreeg”.

Ik ben al een tijdje bezig met het idee dat ik vaker uit mijn comfortzone moet stappen om wat dingen in mijn leven te veranderen waar ik momenteel niet tevreden over ben. Eens iets anders doen en kijken wat het oplevert.

In dat kader:

Vorige week kreeg ik een gesprek met wat collega’s op het werk over mijn huidige status in het leven. Ik ben namelijk al geruime tijd single. Ik gaf aan dat het me best leuk leek om een relatie te hebben, maar dat ik me oprecht afvroeg waar je een leuke vent vindt die ook nog voldoet aan alle eisen die ik daarbij heb. Dat zijn er namelijk nogal wat…

Zoiets is voor mij al heel oncomfortabel, want ik praat daar eigenlijk nooit over.

De collega’s gaven unaniem aan dat inschrijven bij een dating site de start zou moeten zijn. Ik stribbelde nog tegen, dat is toch niks voor mij. Maar ze waren onverbiddelijk, iedereen doet het.
Ik heb een gezonde tegenzin tegen dit soort zaken. Het voelt als een veekeuring en ik heb geen enkele leuke foto van mijzelf. Een grote stap buiten de comfortzone.

Een paar dagen later bedacht een vriendin dat ik me moest melden in Café Arlette op zaterdagmiddag om 16.30 uur vanwege diezelfde wens om eens een leuke vent te ontmoeten. Er zouden meer dan honderd brandweermannen verzamelen in het café, misschien zat er wat voor mij tussen. Nu ben ik helemaal niet op zoek naar een brandweerman, en het idee om een keertje in je eentje een café in te stappen stond me zo tegen dat ik dacht, dat ga ik doen. Dat is het begin van een verandering. Je moet uit je comfortzone, zei ik stevig tegen mijzelf.

Beide adviezen heb ik opgevolgd, het was exact zo oncomfortabel als ik dacht. Ik moet het zeker nog 10x doen voordat ik mijn mening erover ga herzien.

Afgelopen dagen was ik in Den Haag, Koningsdag vieren met vrienden en bekenden en onbekenden. Aan het eind van de middag was ik behoorlijk aan het eind van mijn Latijn van het geslenter langs de meuk van een ander en om onduidelijke redenen ging ik, middenin de Frederik Hendriklaan onderuit. Zeer oncomfortabel. Normaliter zou ik zo snel mogelijk weer op staan en net doen of er niets aan de hand is. Zeggen dat het allemaal wel meevalt en dan snel met opgeheven hoofd verder lopen. Maar ik bleef nu op de grond zitten om even te herstellen. Veel mensen boden hun hulp aan en ik liet het toe, geheel buiten mijn comfortzone. En dat was prima. Ik ervaarde dat er veel lieve mensen in Den Haag wonen. Een klein oud Marokkaans mannetje probeerde mij rechtop te krijgen, wat best lastig was. Een Syrische vrouw bood een stoel aan en een andere Syrische vrouw haalde water. Een Turkse jongen had mijn tas van de straat geraapt en de spullen er weer in gestopt en iedereen keek bezorgd. Er stonden wel 40 mensen in een kring om mij heen. Zo maak je nog eens wat mee. Het liep gelukkig allemaal met een sisser af. Ik ben blauw en stijf, maar verder niks aan de hand.

En ik moet nog even vermelden dat in Den Haag, naast deze aardige mensen, diverse mensen mij op straat groeten, ook al kenden ze me niet. Dus niet alleen op Wieringen wonen mensen die dit doen. Rectificatie, bij deze.

Fijn weekend!

Liefs,
Pink