Nu op Kerkplein: Een sleutelbos

Hond en peultjes
Door: Pink

Uitgegeven op 25-06-2021 om 14:47

Het bomenavontuur is nog niet helemaal achter de rug, maar we zijn flink op weg. En wat is er een regen gevallen de afgelopen dagen. Echt, niet normaal. Bij ons in de tuin liep het water allemaal gelukkig snel de grond in, maar op sommige plekken is er toch behoorlijk wat overlast geweest. Dan ben je niet blij!

Onze hond houdt ook niet zo van regen. 's Morgens als hij uit bed komt en naar buiten mag voor een kleine boodschap in de tuin staat hij altijd direct enthousiast voor de deur. Dat gedrag verandert op slag als de deur opengaat en hij ontdekt dat het regent. De staart gaat naar beneden en hij kijkt me vragend aan. "Doe de deur maar weer dicht hoor, met dit weer ga ik er niet uit..." Nu ben ik gewoon de baas, dus ik zeg: "Hup, naar buiten, even snel plassen dan mag je er weer in."
De hond trekt dan een sprintje om de buitentafel en rent naar het overkapte deel tussen het huis en de fietsschuur. Een donderende NEE van mijn kant maakt dat hij het volgende sprintje trekt richting ingang van de fietsschuur. Wederom moet ik met een duidelijke NEE vertellen dat ook in de fietsschuur niet geplast mag worden...
Het volgende sprintje is richting de overkapping bij de vijver, en na mijn NEE trekt hij de laatste sprint richting het houthok halverwege de tuin. Het volume van mijn laatste NEE is te laag en haalt dat hok niet, dus de poot wordt daar uiteindelijk opgetild en met een enorme vaart komt hij weer terug gesprint door de regen. De kat is inmiddels ook gearriveerd en terwijl die onder de tuintafel vandaan het laatste stukje droog probeert over te komen wordt hij rücksichtslos onder de voet gelopen door een sprintende hond.



Nu is door de regen een soort peultjes-tsunami in de tuin ontstaan. Werkelijk niet tegen te plukken. 's Morgens helemaal leeg geplukt, 's avond kan er weer een vergiet afgehaald worden. Heerlijk natuurlijk, maar ik wil ze wel jong en draadloos. Dus als er een paar blijven hangen omdat ze zich verstopten tussen de bladeren dan zijn die niet meer voor menselijke consumptie wat mij betreft. De hond vindt deze peultjes-die-doperwt-willen-worden heerlijk en hij is ook altijd in de buurt als ik ze pluk.
Nu plukte ik van de week in de (mot)regen. En dat was een dilemma voor de hond. Want wilde hij nu liever een jong mals doperwtje of liever droog blijven. De maag won het. En hij had daar het volgende op gevonden. Hij bleef in de nabij gelegen kas staan totdat ik er eentje op de grond wierp. Vervolgens rende hij tussen de regendruppels door, pakte het peultje en glipte razendsnel weer de kas in. En dat dus rustig 20x achter elkaar.
Ik moet altijd zo lachen om die hond. Wat een portret.

Fijn weekend allemaal. Liefs, Pink