Nu op Kerkplein: zakmes

Tuin
Door: Pink

Uitgegeven op 28-05-2021 om 12:27

Een tuin is pas een tuin als er een omheining omheen staat, dus een omheind stuk grond. Etymologisch is het een grappig woord. Tun was namelijk eerst het woord voor het wilgentenen vlechtwerk dat om een stukje grond werd gezet. Dus een naam voor de omheining zelf. Een tuinwal (tuunwoal) verwijst daar nog naar. Het Engelse woord town is er ook vanaf geleid.

Mijn tuin is voor het grootste deel omheind met schutting. Die stamt voornamelijk uit de tijd dat ik er nog niet woonde. De vorige bewoners van mijn huis stonden niet op al te goede voet met de buren (of andersom) en dat resulteerde in vele meters schutting en bomen die precies op de scheiding van de tuinen (dus bij de tun) jaarlijks eenzijdig zijn geknot...

Inmiddels heeft de tand des tijds zijn werk gedaan, zijn de bomen weer wat in balans gegroeid en zijn de schuttingen langzaam aan het verteren. Dat verval onttrekt zich aan zicht door de enorme klimop die er inmiddels overheen is gegroeid. Die klimop houdt de schutting staande. Soms is het nog 1 dwarslatje dat 150 cm boven de grond zweeft zonder enig contact met andere latten of planken. Uitsluitend de kracht van de klimop houdt het op zijn plaats.
Het is bijna hogere psychologie en zeker een prachtige metafoor.

In de klimop zitten merelnesten van jaren terug en elk jaar komen er weer bij. De merels vliegen momenteel af en aan. De bek vol kronkelende wormen, wel 7 tegelijk. Vlak voor het raam bij de eettafel zie ik pa en ma merel om de beurt landen op het hek. Daar wachten ze even tot de andere ouder het nest weer heeft verlaten. Dan hup, via de fluweelboom, naar de kinders. Af en aan, onvermoeibaar, de hele dag door.

Vorige week was ik met een collega tijdens een wandeling aan het dwalen geraakt op een heerlijk volkstuinencomplex in Heemskerk (Bickershof, Noorddorperweg 20, Heemskerk). Ook daar speelt het omheinen van tuinen een belangrijke rol. Voor sommige tuinders gaat het om de scheiding van mijn en dijn. Om te voorkomen dat mens, of konijn, zomaar op de eigen grond komt worden hekjes en gaas geplaatst.
Anderen houden het bij het maximaal 80 cm hoge hegje dat voorgeschreven wordt door de tuinvereniging. En hier en daar zien we een slimmerik. Die tuiniert de eerste meter vanaf de erfgrens laag en zet vervolgens een fikse rij hoge struiken neer. Zogenaamd solitair, maar zoveel dat er een heerlijke privé-oase achter ontstaat, in Japanse, Hollandse of mediterrane stijl. Een tuin zonder tuun, zo op het eerste zicht, maar ondertussen…

Adam Frost, de co-presentator van Gardeners World met dat schalkse lachje, gaf onlangs de tip dat de bomen en struiken die bij je buren staan en zichtbaar zijn, een onderdeel zijn van de inrichting en sfeer in je eigen tuin. Je kunt daar handig gebruik van maken door slim aan te planten. Het oog wordt om de tuin geleid.

Het wordt een heerlijk weekend. Geniet er van!
Liefs, Pink