Kooibos komt steeds meer tot leven
Uitgegeven op 05-04-2015 om 17:46  |  link  |  bewaar  |  print

HIPPOLYTUSHOEF - Na een flinke schok rondom de vernielingen van de afgelopen week hebben de vrijwilligers weer stevig aangepakt. De media-aandacht en de reacties op straat en via internet doet de vrijwilligers goed. Vele mensen zijn begaan en betrokken bij het wel en een wee rondom het kooibos.

Er is deze week hard gewerkt aan het hek rond de vijver. Het gesponsorde gaas zit aan de palen en de eerste ronde natuurhout zit ook vast. Nu is het verder werken aan het kruiswerk op het hek en de brug naar het eiland. Ook zijn er paadjes aangelegd met de snippers van loonbedrijf De Jongh.

Komende zaterdag wordt het stevig aanpoten. De schelpen worden gebracht en alle slechte plekken van de schelpenpaden krijgen een nieuw laagje zodat wandelen in het kooibos nog plezieriger wordt. Ook komen er rekken om de fietsen tegen te zetten en worden de laatste restanten van het snoeiwerk opgeruimd. Als het droog wordt en de groei laat het toe, dan is het grasveld rondom de vijver aan de beurt. Dan is het helemaal plezierig zitten op de nieuwe zitjes van kooiboshout.

Komt allen helpen op zaterdag. Nog een paar dagen en we kunnen bijna spreken van een metamorfose en dan zijn we toch wel toe aan een heropening. Harken, scheppen en kruiwagens mogen zeker mee, dat geldt ook voor zagen en schroefmachines. Aanmelden kan via de Facebookpagina Wie helpt het kooibos in Hippolytushoef?

We ontvingen onderstaande reactie van de andere kant van de wereld:
Mag ik zeggen dat ik erg blij ben dat er wat gedaan word aan het opruimen van het bos. Ik was 2 jaar geleden op Hippo en ben eens naar het bos wezen kijken. Ik was toen erg terleurgesteld met de rommel die ik toen zag. Ik heb in de jaren 50 vele uren in het bos gespeeld en bomen geklommen. Ik heb ook nog in de vijver gevist, ook al was het veboden, en vis gevangen. Dat was eigelijk erg makkelijk omdat mensen ze brood voerden, dus met een beetje deeg had je al gauw beet. Het beste met de schoonmaak.

Groetjes Frans Plieger, Oamaru, New Zealand