Kippentransfer

Door: Pink

Uitgegeven op 17-05-2025 om 06:58

Ik mag niet nog een keer over de katten schrijven van een vriendin. Dat voerde blijkbaar de laatste weken iets teveel de boventoon. Prima hoor, verhalen genoeg. Afgelopen week was de kozijnenman er. De serredeur, die niet meer sloot, is door hem woensdag gefikst. Het is niet helemaal als nieuw, maar dan moest het hele sluitwerk eruit en dat ging iets teveel in de papieren lopen. Dus ik heb me neergelegd bij het feit dat de deur altijd een extra zetje (of 2) aan de onderkant nodig heeft voordat hij sluit.

De kozijnenman zag de achtertuin en vroeg of hij even mocht kijken. Hij beloofde plechtig zijn urenregistratie stop te zetten en samen liepen we al koffiedrinkend over het landgoed. De beste man was razend enthousiast en vertelde honderd uit over zijn eigen kleine moestuin en wat daar allemaal in stond. Het enige wat nog ontbrak waren kippen. Dan was zijn vrouw helemaal tevreden.

Nu was het geval dat wij 17 extra dames in het kippenhok hebben sinds vorige week. Die kwamen met voederbakken en al bij ons terecht omdat de vorige eigenaar gaat verhuizen. Ze zijn in 8 stuks per keer in een kattenmand in een fietskar gebracht (Er was er eentje ontsnapt, die is later gebracht). Het zijn geen grote kippen en ze waren na de reis zo mak als een lammetje. Ze mochten even wennen aan onze eigen kippen in een aangrenzend hok, maar het was al met al wel wat vol.

Ik vind een paar kipjes extra niet heel erg, maar dit was wel erg veel. Ik zei de kozijnenman daarom dat er wel wat kippen voor ze beschikbaar waren als ze wilden. Meestal hoor je er niets meer van terug, dus ik nam het niet al te serieus.

's Avonds ging prompt de telefoon. De kozijnenman. Hij had zijn vrouw gesproken en wilde heel graag 2 kipjes overnemen. We spraken af dat ze vrijdagavond zouden komen, doos mee, dan plukken we ze zo van de stok. In het telefoongesprek werd nog op de achtergrond door zijn vrouw gerookte vis en appeltaart van Dunselman aangeboden als tegenprestatie, maar voor mij hoeft dat niet. Ik grapte dat een zak chips voor de jongens prima was.

Zojuist waren hier 2 heel gelukkige mensen. Ze zijn met een doos met 4 jonge kippen vertrokken naar huis. Zo dankbaar en blij. Zo simpel is het. Het zit in de kleine dingen. Ze lieten 3 enorme zakken chips achter. Had niet gehoeven, het was immers een grapje.



Fijn weekend. Hopelijk gaat het even flink regenen.

Liefs
Pink

Wil je de column van vorige week nog een keertje lezen, klik dan op de link: Meer kattengedoe
En reacties graag onder de column, niet op facebook, want daar zie ik ze niet.