Nu op Kerkplein: Houten barbiehuis

Kroef
Door: Pink

Uitgegeven op 16-12-2022 om 16:00

Er zat zaterdag een kroef in mijn tuin. De kat bekeek het zwarte beest net uitgebreid, toen mijn moeder hem ontdekte tijdens haar wekelijkse tuinwandeling . De kat vond er weinig aan, want de vogel bewoog vrijwel niet. De kroef had een prachtig groot zwart lijf met glanzende veren. Zijn kop was echter beschadigd. Een oog was ontstoken en eromheen zat er nattigheid en modder in de veertjes. De kroef hipte toen ik aankwam rustig van links en rechts en was niet van plan op te vliegen. Het was duidelijk dat er iets aan de hand was.

Ik benaderde het beest van achteren en pakte het vrij eenvoudig op. Hij liet het allemaal gebeuren.

Nu hebben wij een soort konijnenhok voor dit soort gevallen. Vaak zitten er vogels in die even moeten herstellen, of kuikentjes die geen moeder hebben. Nu was het dus voor de kroef. Het paste prima. Ik zette er wat water bij en ging googlen om dat voor dier het eigenlijk precies ging, want groot en zwart en een gekromde zwarte snavel was voor mij onvoldoende om met zekerheid te zeggen dat het om een kraai, raaf of roek ging. Het internet gaf geen uitsluitsel.

Ik plaatste een foto op de app en uit de goegemeente kwam het verlossende antwoord dat het dan wel om een kroef zou gaan.

De kans was het grootst dat het een kraai was, die komen hier immers het meeste voor. Kraaien bleken alleseters, dus ik gaf hem meelwormen, kippenvoer en brood. Hij at het met smaak en keek mij intelligent aan met zijn ene goede oog. Ik waste mijn handen steeds goed om eventuele besmetting met vogelgriep te voorkomen.

Ik hoopte echt dat hij zou opknappen. Het was zo’n mooi beest. Duidelijk veel intelligenter dan de andere dieren die in die kooi hadden gezeten. Ik voelde een soort contact. Normaal heb ik een hekel aan de schreeuwende vogels, maar deze had meteen mijn hart gestolen.

In de late avond lag hij op zijn rug. Met de pootjes omhoog en keek hij mij met het goede oog nog helder aan. De volgende ochtend zag ik hem nog op zijn rug liggen, maar de broodjes om hem heen waren allemaal opgegeten. Bij binnenkomst keerde hij zijn kopje naar mij en keek me weer aan. Het ging me door merg en been.

Een paar uur later was het leven verdwenen. Jammer.

Een lieve oom van mij heeft Covid gehad, aan het begin van de Corona-crisis. Hij heeft er veel schade aan overgehouden. Van de week zag ik hem tijdens een diner. Hij keek mij aan met heldere ogen in een verwoest lichaam. En ik vroeg mij af wat er door hem heen ging, maar hij heeft geen woorden en adem meer om het me te vertellen.

Mensen, pluk de dag. Het kan zomaar over zijn.

Fijn weekend

Liefs

Pink