Nu op Kerkplein: e bike in goede staat

De kikker
Door: Pink

Uitgegeven op 22-01-2021 om 11:17

Onze poes brengt kadootjes thuis. Elke ochtend ligt er keurig voor de achterdeur een muisje of een vogeltje. Meestal redelijk in tact, maar soms ligt er ook alleen een staartje of een maagje. Die zijn blijkbaar niet zo heel lekker.

Ik heb ook wel eens een ontveld muizenachterpootje gevonden. Het was een prachtig boutje, maar niet mijn smaak.

Ik ben niet heel blij met deze giften voor de deur, maar je doet er niks tegen. Het is de aard van het beestje om muizen en vogels te vangen.

Bovendien kan het erger... echt. Lees maar verder.

De hond houdt weer van andere dieren. Hij verjaagt de eksters en reigers uit de tuin en ook vreemde katten zijn hem een doorn in het oog. Vanuit huis heeft hij een lange zichtas over de volle lengte van de tuin. Zodra hij wat ziet bewegen gaat er in zijn hoofd een alarm af en moet de achterdeur open voor meneer zodat hij al die indringers kan verjagen. Als een volleerde imbeciel stuift hij dan luid blaffend de hele tuin door. Hij vangt ze nooit, gelukkig maar.
Wat hij wel af en toe vangt is een kikker of een pad. De eerste keer dat hij een pad in zijn bek had gehad schrok ik me dood. Het schuim stond hem letterlijk om de mond. De pad scheidt een gif uit via de huid om te voorkomen dat hij opgegeten wordt. Heel effectief, de pad was inmiddels alweer uitgespuugd. Het is gelukkig goed gekomen met zowel de hond als de pad.



Met een andere kikker was het een paar jaar geleden niet zo goed afgelopen.
Op een ochtend kwam ik beneden en zag direct dat de poes dit keer een kado via het kattenluik mee naar binnen had gekomen.
Achter de tafel, vlak bij het raam in het schemerdonker, zat een zeer tevreden kat naast diverse onderdelen van een kikker.

Ik kwam net uit bed en moest mezelf even herpakken en moed in praten om het op te ruimen. Dus ik besloot eerst even iets anders te gaan doen, in een andere kamer.
Even later was ik aangekleed en op de automatische piloot deed ik de gordijnen open. Ik liep op mijn sloffen langs de tafel en voelde iets onder mijn voet. Meteen schoot het me te binnen dat daar nog wat kikkeronderdelen lagen.

Paniek.

Ik stapte snel opzij maar ik bleef het voelen. Was dat mijn verbeelding? Ik stapte weer opzij, maar weer voelde ik iets. Lagen er dan zoveel stukken?
Nee, er bleek een kikkerdij aan mijn slof vastgeplakt te zijn. Ik ging bijna over mijn nek.

Ik hinkte op 1 been richting achterdeur. De slof, inclusief kikkerbil werd naar buiten geworpen en hulptroepen werden ingezet om de restanten kikker op te ruimen. Ik kon zelf echt niet meer in de buurt van de tafel komen.

Nog kijk ik altijd goed of er iets achter de tafel ligt als ik daar langs moet. Een klein trauma.
En als ik buiten een presentje zie liggen prijs ik mijzelf gelukkig dat het niet binnen ligt. Ik bedoel maar.... het kan erger.

Liefs, Pink