GESCHIEDENIS VAN HET VUURWERK
Uitgegeven op 31-12-2002 om 13:36  |  link  |  bewaar  |  print

Hippolytushoef - Eeuwenlang ging men er vanuit dat het de Chinezen waren die het vuurwerk hebben uitgevonden. Tegenwoordig denkt men dat het vuurwerk is voortgekomen uit een vroegere ontdekking in Bengalen, het tegenwoordige Bangla Desh.
De naam Bengaals vuurwerk doet ons hier nu nog aan denken. Hoe het ontdekt is weet men niet precies. Het kan gebeurd zijn tijdens het koken van voedsel op een houtvuur. Bij het koken wordt zout gebruikt. Nu gebruikte men vroeger bij gebrek aan zout ook wel eens het vrij aan de oppervlakte voorkomende salpeter. Het is mogelijk dat dit salpeter terecht is gekomen op een smeulend houtskool.
Hoe het ook is, zeker is dat aan het begin van onze jaartelling vuurwerk in China werd gebruikt bij religieuze en wereldse feesten en om boze geesten te verdrijven. Het heeft heel wat eeuwen geduurd voordat ook Europa van het bestaan van vuurwerk afwist. Salpeter werd in Azië altijd al als een onderdeel van buskruit gebruikt. De Chinezen gebruikten dit samen met zwavel als een soort van lucifers (in zwavel gedoopte stokjes). Dit deden ze al in de zesde eeuw na Christus. Pas in de dertiende eeuw kwam deze kennis via de Arabische wereld in Europa terecht. Via Italië en Duitsland bereikte deze kennis uiteindelijk Nederland.
Vuurwerk werd destijds hoofdzakelijk gebruikt bij het voeren van oorlogen. Met bommen en vuurpijlen werd de vijand bestookt. De recepten werden door de vuurwerkmakers angstvallig geheim gehouden. Toen de scheikunde in de negentiende eeuw grote vooruitgang boekte, had dat ook grote gevolgen voor de ontwikkeling van vuurwerk. Er waren zelfs handboeken waarin uitvoerig het maken van vuurwerk stond beschreven. Deze ontwikkelingen hebben ertoe bijgedragen dat het vuurwerk is ontstaan zoals wij dat nu kennen. De materialen zijn vrijwel gelijk gebleven. Momenteel komt 90% van het totale vuurwerkaanbod uit China. De rest uit diverse Europese landen.