Marjan Dijkhuizen vereerd met Jo Vermaire boeketUitgegeven op 03-02-2013 om 09:51 |
link |
bewaar |
printBREEZAND – Marjan Dijkhuizen was totaal verbaasd toen Jo Vermaire en de delegatie van de Lentetuin zaterdag 2 februari voor haar deur stonden. Vreemd vond ze het wel dat haar dochters precies om 10.00 uur wilden koffiedrinken. Marjan had nooit verwacht dat zij het Jo Vermaire boeket samen met een grote slagroomtaart zou krijgen. Het Jo Vermaire boeket wordt elk jaar uitgereikt aan een persoon die zich vrijwillig inzet voor de Polderse gemeenschap.
v.l.n.r. Jo Vermaire, Marjan Dijkhuizen, secretaris Wendy Houdijk – foto Sietske Braakman
Marjan was bekend met het Jo Vermaire boeket, maar zo bescheiden als ze is, had ze zichzelf niet als kanshebber ingeschat. En dat terwijl de lijst van vrijwillige activiteiten erg lang is. Jarenlang was Marjan overblijfmoeder, speelmoeder en EHBO moeder. Ze zit nu al een tijdje in het bestuur van de Hersenstichting, de Hartstichting en de Oranjevereniging. Daarnaast helpt ze vele andere instanties door bijvoorbeeld te flyeren, wat ze ook heeft gedaan voor de Lentetuin. De dochter van Marjan noemt nog twee aanvullingen: “Oppas oma en knutselbuurvrouw”. “Oh ja, dat ook”, zegt Marjan lachend.
Een bijnaam van kinderen uit de buurt voor Marjan is: “Mevrouw van de centjes”. Deze bijnaam dankt Marjan aan haar collectebus. Want op haar lijstje staat nog veel meer vrijwilligerswerk. Elk jaar collecteert Marjan voor maar liefst tweeëntwintig verenigingen met plezier. “Waar maakt mij niet uit. Ik heb wel een vaste wijk maar als er iemand te kort is spring ik bij. Je loopt voor een goed doel en alle kleine beetjes helpen” vindt Marjan. Omdat ze zo’n vast gezicht is, komen buurtbewoners ook wel eens geld bij Marjan langsbrengen; “als ze geen klein geld in huis hebben als ik voor de deur sta zeggen ze weleens ‘ik douw het wel in de brievenbus’”. Dat is heel normaal voor Marjan en de buurtbewoners.
Vrijwilligswerk
Marjan zet zich actief in voor vele goede doelen. Maar het is eigenlijk begonnen tijdens de bijbaan van haar dochter. Marjan: “Zij mocht ’s avonds niet alleen werken en er werd gevraagd of ik haar gezelschap kon houden”. Daar bleek dat stilzitten niets was voor Marjan, die gewoon lekker aan het werk ging. Dit bleef niet onopgemerkt waardoor Marjan nu al jaren een vaste oproepkracht is. Hierdoor kan Marjan nog steeds vrijwilligerswerk blijven doen. En daar zijn veel mensen en verenigingen heel blij mee.