Apollo pakt uit met Let’s Dance
Uitgegeven op 25-11-2012 om 10:49  |  link  |  bewaar  |  print

DEN OEVER - Harmonieorkest Apollo had in haar najaarsconcert in het Vikingschip gekozen voor een niet gebruikelijke aanpak. Onder met motto Let’s dance werden muziek en dans gecombineerd. Dat bleek een schot in de roos, want het publiek genoot met volle teugen.

Het Opleidingsorkest van Apollo beet zoals gewoonlijk onder leiding van John Numeijer het spits af met drie nummers. Het orkest bestaat momenteel maar uit negen leden, waarvan bijna de helft dwarsfluit speelt. Door de kleine bezetting klonk de muziek minder krachtig, maar de jonge musici weerden zich met verve, met name in twee stukjes van de alom bekende Blues Brothers.
De Slagwerkgroep Jong Apollo speelde muziek, die paste in het thema van de avond. De vier jonge slagwerkers lieten onder leiding van Dick Hondema hun vorderingen in drie werken horen, al viel het niet altijd mee om op het juiste moment te slaan. De Slagwerkgroep bestaat uit een kwartet iets oudere jongeren. Ook zij speelden samen met Dick Hondema drie nummers. In Fire, een moeilijk stuk in verschillende maatsoorten, spatten de vonken er af.


Het concert werd verlevendigd met dansoptredens

Na de pauze was het toneel leeg, maar dat bleef niet zo. Het Harmonieorkest nam voor het podium plaats. Dat zorgde voor een intieme sfeer. Je zat bijna bij het orkest op schoot en er waren nauwelijks lege stoelen. Als je, zoals wethouder Theo Meskers en ik vooraan zit, is het nadeel dat de secties waar je het dichts bij zit de overhand hebben. Tijdens het concert dansten Jorieke Tijsen en het danspaar Kurt Findhammer en Elianne Verbiest beurtelings op het podium. Die opzet is bekend van het nieuwjaarsconcert van het Wiener Philharmoniker en maakte van het concert een aangename luister- èn kijkvoorstelling.

Het orkest opende met Sandpaper ballet van Leroy Anderson. Het nummer is geënt op de tapdance en de percussionisten imiteerden met hun met schuurpapier omwikkelde woodblocks het slepen van de tapdancers. Dansmuziek werd afgewisseld met bekende popnummers als Somethings stupid van Frank en Nancy Sinatra, Fame, Help van The Beatles en I feel good van James Brown. Hoogtepunten waren Oblivion en Blue Rondo à la Turk. Ovlivion is een tango van de Argentijnse componist Ástor Piazzollo, in ons land onsterfelijk geworden door zijn muziek op het huwelijk van Willem-Alexander en Maxima. De tango werd muzikaal uitstekend vertolkt door Apollo en kwam nog meer tot leven dankzij Kurt Findhammer en Elianne Verbiest. Blue Rondo à la Turk is een niet alledaags werk van jazzcomponist Dave Brubeck, bekend van Take Five. De componist liet zich inspireren door een Turkse straatband. Het nummer is niet alleen een afwisseling van maatsoorten, maar ook van ritmiek, swing en mars. Solisten Marleen Schouten (altsaxofoon) en Marijke Mast-Ott (trompet) droegen bij aan het hoge bigband gehalte in de uitvoering.



Als uitsmijter had Apollo nu eens niet gekozen voor de traditionele toegift. Corry Verhulst maakte een clip van het origineel van het laatste nummer I feel good van James Brown. De clip was te zien op het grote scherm en dirigent en orkestleden dansten vrolijk op de muziek. De uitsmijter was komisch. John Numeijer, die het concert met zijn dirigeerstok in goede banen leidde, toonde niet als danser in de wieg te zijn gelegd.


Voorzitter Peter Houdijk ontvangt een certificaat en medaille

Voorzitter Peter Houdijk werd in het zonnetje gezet. Hij blaast al veertig jaar zijn partijtje mee, waarvan de laatste dertig jaar in Apollo.

De concertcommissie van Apollo week met haar opzet af van het geijkte patroon en dat bleek een goede keuze. Ik ben benieuwd welke verrassing Apollo bij een volgend concert in petto heeft.

Bert Loos - foto's Marjan Smit