Nu op Kerkplein: Kruiwagen

Einschulung
Door: Gerard Laernoes

Uitgegeven op 13-08-2011 om 17:45

Ik had er nooit van gehoord, maar heb het nu een keer meegemaakt: Einschulung.
De eerste dag dat Duitse kinderen voor het eerst naar de grote school gaan is een groot feest.
Opa’s, oma’s, de ouders, vrienden van de ouders, buren en de oppas nemen er aan deel.
Om de pret voor kleinzoon Hendrik te vergroten togen we naar Duitsland. De andere opa en oma konden er niet bij zijn; zij lagen op het strand van Kreta de Griekse economie te redden. Zij moeten het doen met de verhalen. We waren niet de enigen die er een verre reis voor over hadden. Michaël, een vriend van de familie stapte op de dag van het grote feest al om half vier uit zijn bed om op tijd aanwezig te kunnen zijn.



Voordat de Einschulung daadwerkelijk plaatsvindt is er al heel wat gebeurd.
De ouders hebben een feestelijke Tüte gefabriceerd: een fikse en schitterend versierde kartonnen puntzak waar allerlei cadeautjes in worden gestopt. Die voor Hendrik was zo’n tachtig centimeter groot, beplakt met fleurige cijfers, letters, muzieksleutels, smileys en meer van dat fraais. Daar tussen was nog ruimte over om diverse wensen te schilderen met goudstift. Zusje Bente van twee deelde ook mee in de feestvreugde: voor haar werd een Geschwistertüte gefabriceerd. Dat was slechts één deel van de voorbereidingen. Al ruim voor de vakantie stuurde de school een lijst met zaken die aangeschaft dienden te worden. Dat is niet niks. Er moet allereerst een rugzak zijn van een bepaald stevig model zodat er niets beschadigd kan worden. Niet zo maar een slap tasje: nee, een supertas. De prijs daarvoor verraadt de kwaliteit: 130,00 euro.
De tas moet gevuld worden met door de school voorgeschreven artikelen. Daarvan is een schriftje waar de juf mededelingen voor de ouders in kan schrijven nog het eenvoudigste.
Jaslusjes met de eigen naam erop is een stuk lastiger.
De dag voor de Einschulung is de eerste ouderavond. Daar zijn alle ouders van de toekomstige studenten aanwezig, al is het alleen maar om de buskaartjes voor een heel jaar in ontvangst te nemen. Verder worden allerlei nuttige dingen verteld over de school.
Herr Director vertelt dat de school een open en democratisch karakter heeft, maar juf Torwart nuanceert dit beeld even later. De school telt duizend leerlingen dus als met elke mening rekening moet worden gehouden wordt het een zootje. Liever geen mening dus.

De dag van de Einschulung. Hoewel het een openbare school is wordt begonnen met een Einschulungsgottesdienst. Die vindt plaats in de katholieke kerk omdat daar veel mensen in kunnen. Er worden zo’n honderd nieuwe leerlingen eingeschult, met alle belangstellende ouders, buren (er was zelfs een buurman die een vrije dag had opgenomen), verdere familie en bekenden zat de tent vol. Duitsland is een behoorlijk christelijk land, dat was nu ook goed te merken. Behalve een katholieke voorganger deed ook de evangelische Pfarrer een duit in het zakje. In zijn verkondiging hield hij zijn jeugdig publiek voor dat ze geen schatten op aarde moesten verzamelen. ‘Mot en roest maken die toch maar ontoonbaar.
Nee: kennis, daar heb je wat aan en die wordt je op school bijgebracht. En de kennis over God is helemaal onmisbaar. God helpt je als het even wat minder gaat. We gaan daar nu over zingen: ‘Er hält die ganze Welt in seiner Hand.’ Amen.’ Het was een mooie dienst.



Op naar de school. Alle gasten werden in een gemeenschapsruimte gepropt waar leerlingen uit hogere groepen een voorstelling gaven. Het ging over de Ernst des Lebens.
En die begon vandaag: de eerste schooldag. De nieuwe leerlingen gingen met hun leerkracht naar hun lokaal voor de eerste les. Voor de anderen was er koffie, thee of fris met veel lekkers erbij in een van de schoollokalen. Keuze uit twaalf soorten gebak en andere traktaties.
-1-
Na de koffieronde konden de nieuwbakken studenten opgehaald worden uit hun klas.
Dat eerste college bestond voornamelijk uit eten. De meeste studenten waren er niet in geslaagd een Superbrezel weg te werken en zaten daar nog smakelijk op te knagen.
Vandaag is het nog feest, morgen begint de Ernst des Lebens, zei juf Torwart.

Thuis was het de hele dag en avond nog feest. Oppas, buren en vrienden kwamen langs om in de feestvreugde van de Einschulung te delen. Hendrik en Bente hadden heel wat uit te pakken want ieder nam geschenken voor hen mee.
En voor vader Matthijs die die dag jarig was. Maar een verjaring is minder ingrijpend dan een Einschulung. Dit laatste maak je maar één keer mee in je leven.
Hoe belangrijk dat is merk je onder meer aan de advertenties in de plaatselijke krant.
Opa’s en oma’s plaatsen advertenties waarin ze hun lieve kleinkind een fantastische schooltijd toewensen. Ook de ouders en grootouders van Hendrik behoorden tot de inzenders.
Met foto van kleinzoon. Grappig.

Het werd nog een mooie avond, ook toen de Eingeschulte al lang in bed lag. Met Wein und Gesang. Matthijs werd bedacht met een mooie kaart. ‘Bier ist der lebende Beweis dass Gott uns liebt und möchte dass wir glücklich sind. Amen.’

Twee preken op één dag.
Eigenlijk drie: het leven is geen lolletje, maar bittere Ernst. Amen.
De volgende ochtend zat Hendrik voor zevenen tijdens het ontbijt de Ernst te overdenken.
Zijn bus ging om 7.41 uur. Het leven is zwaar.

Gesterkt, gelouterd en verlicht door de Geest kwamen we terug in Donker Noord-Holland.
Dankzij de Einschulung.


Augustus 2011,
Gerard Laernoes