Kauwtjesmigratie

Door: Pink

Uitgegeven op 20-06-2025 om 20:33

Het was gisteren druk in de tuin. Naast de gebruikelijke bewoners is er een groep kauwtjes neergestreken. Zo'n 300 kauwtjes kwamen allemaal in groepjes bij zonsondergang in de boom in het midden van mijn tuin zitten en keuvelen er lustig op los. Ik maakte me al even wat zorgen, want het is wel een oorverdovend geluid en mijn nachtrust is mij heilig. Maar nadat ze in kleine groepjes waren gearriveerd en de laatste kauwtje een goede tak had uitgezocht verstilde het direct. Het was een wonderbaarlijke ervaring. Van heel veel lawaai naar vrijwel doodse stilte, terwijl je weet dat er honderden in de boom zitten. Heel af en toe hoorde ik nog een zacht geluidje. Het leek op het zachte gefluister van mensen op de camping als het stil moet zijn. In de beslotenheid van de tent hoor je dan soms ook nog wat gebrom of een kinderstemmetje, terwijl de rest van de camping in ruste is.

Het waren keurige gasten. Ik dacht vaak dat mensen die op het kerkplein van Hippo wonen daar verschrikkelijk veel last moeten hebben van die kauwtjes die in de kerktoren huizen. Maar misschien valt dat ook wel mee.

Ook in de parklaan zat jarenlang zo'n groep. Maar nu ik ze zelf in de tuin heb, vind ik de overlast vooralsnog erg meevallen. ik denk zelfs dat dit de groep is uit de parklaan, want sinds daar grote bomen zijn weggehaald waren deze dieren natuurlijk op zoek naar een nieuw slaapadres.

Ik hou van gasten aan tafel. En ik heb een gebruik overgenomen van de Italiaanse vrienden die wij in de jaren '80 en '90 jaarlijks bezochten. Maria, aartsmoeder van het hele stel, was zo gastvrij en uitnodigend dat wij er heel vaak aan tafel zaten. Haar spaghetti was onovertroffen, en dat was nog maar het voorgerecht... wat hebben wij daar vaak met veel te volle buik gezeten, geen nee durven te zeggen tegen alles wat met zoveel liefde werd aangeboden.

De eerste keer dat wij er kwamen hadden wij een doodzonde begaan. We waren rond half 9 uitgenodigd en hadden, als echte Hollanders, al om 18.00 uur de prak achter de kiezen. Wisten wij veel dat zij pas om 9 uur 's avonds aten en dat we dus verwacht werden voor het diner...

Maria had een la in de tafel waarin voor elk gezinslid een specifieke servetring lag met een stoffen servet erin. Ieder zijn eigen servet en daarmee was Maria haar tijd ver vooruit want het was natuurlijk een stuk duurzamer dan alles altijd maar weggooien of steeds in de was te moeten doen.

Dit gebruik hebben wij hier lang geleden over genomen en ook hier heeft elk gezinslid zijn eigen servetring met daarin een stoffen servet die vaker gebruikt kan worden. De ringen heb ik opgeduikeld in kringlopen. Ze zijn van zilver en allemaal anders omdat we ze uit elkaar moeten kunnen houden. Zelfs voor twee frequente mee-eters we een eigen servetring. Ik hou ervan.



Op mijn servetring staat een M. Er was niemand bij ons in huis met een M in de naam, maar M van mama was makkelijk te onthouden toen de jongens nog klein waren en de tafel soms moesten dekken.

Het zijn de kleine dingen die een huis tot een thuis maken. Ik hoop dat mijn kinderen later met veel plezier terugdenken aan de gewoontes en gebruiken die ons huis "thuis" maakten.

Hou het hoofd koel de komende dagen.
Lekker onder de bomen als het even kan.

Liefs
Pink



Wil je de column van vorige keer nog een keertje lezen, klik dan op de link: Van alles wat En reacties graag onder de column, niet op facebook, want daar zie ik ze niet.