Nu op Kerkplein: HBM B knabbelschaar

Een verdwaald schaap en een zeer gehakkelde Aurelia
Door: Pink

Uitgegeven op 30-06-2023 om 17:33

Voordat ik mijn avonturen vertel eerst even een fotootje van de tuin. De droogte is te zien in het gras en in de planten. Maar de kleuren zijn mooi en het valt me mee dat de hortensia’s zich zo goed houden.



Gisteren reed ik met de auto tegen zonsondergang over de Gemeenelandsweg richting huis. Vlak voor Hippo moest ik boven op de rem. Er stond een schaap midden op de weg. Het arme beestje keek verschrikt naar mijn auto, maar verzette geen stap.
Ik zette mijn auto, met alarmlampen aan, even aan de kant en probeerde het schaap te benaderen. Daar was ze niet van gediend en snel liep ze de berm in om verder te grazen. Ik had al snel in de gaten dat ik haar niet achter het hek weer in de wei ging krijgen, dus ik belde aan bij het eerste huis dat ik zag om te vragen of ze wisten van wie het schaap was. Dat was een goede zet. De meneer wist het en ging even voor mij bellen.
Ik snel terug naar het schaap om ervoor te zorgen dat er geen ongelukken gingen gebeuren. Het schaap was inmiddels weer overgestoken en stond nu lekker te eten van het aardappelloof dat aan die andere kant groeide. Enkele passanten reden stapvoets voorbij, maar het duurde toch nog best lang voordat de eigenaar van deze Dolly kwam opdagen. Tenminste, zo voelde dat, toen ik daar zo met knipperende lampen stond te wachten.
Uiteindelijk kwam de eigenaar met een emmertje lekkers uit zijn auto gestapt. Dolly herkende de emmer meteen en rende ernaar toe, ook de honderd andere schapen die braaf in de weide stonden renden op het geluid van de emmer af. Helaas, voor hen geen lekkers en dat terwijl zij zich veel beter aan de afspraken hadden gehouden. Zo gaat het in het leven vaak. De lastpakken krijgen de meeste aandacht.

In mijn tuin was ook dierenleed deze week. Op de Physocarpus zaten veel vlinders. Een van de vlinders was een gehakkelde Aurelia, wat ik een rare naam vind voor een vlinder. Maar in dit geval: zijn vleugels waren zo versleten dat hij bijna niet meer kon vliegen. Zeer gehakkeld dacht ik bij mijzelf, wat een leuke woordgrap zou zijn, als het niet zo sneu was voor de vlinder.

En de waterpomp doet het eindelijk weer. Dus ik kan zonder schaamte mijn tuin sproeien. En dat is hard nodig, want die regen stelde helemaal niks voor. De peulen waren al gestopt met bloeien door de droogte. Helaas. Volgend jaar weer een kans. Nu beginnen de Dahlia’s te bloeien, dat wordt ook weer genieten.

Fijn weekend.

Liefs
Pink