Nu op Kerkplein: fietssleuteltjes

Paddenstoelenspam en cactussenleed
Door: Pink

Uitgegeven op 05-11-2022 om 17:54

Het is de tijd van paddenstoelen. Ineens maakt iedereen foto’s van de meest bijzondere exemplaren die momenteel overal verschijnen. Een Facebookvriend waarschuwde haar volgers al: Sorry voor de paddenstoelenspam en plaatst vervolgens dagelijks een paar mooie kabouterhuizen op haar tijdlijn.

Voor mij hoeft die sorry helemaal niet. Ik vind paddenstoelen prachtig en heb zelf ook wel de neiging om ze steeds op de foto te zetten. Een kennis had vorige week wel een heel bijzondere paddenstoel in zijn tuin te Schagen. Het bleek een bloeddruppelstekelzwam te zijn die in Nederland uiterst zeldzaam is en eigenlijk als verdwenen te boek staat, tot nu dus.


Ik heb daar vorige week niet over geschreven vanwege een saunabezoek. Wellicht was het opgevallen dat ik een weekje column-schrijven had overgeslagen. Ik werd getrakteerd door een lieve vriendin op een dagje Fort Beemster. Voor de sauna-gangers onder ons, dat is echt een heel fijne sauna. Het was prachtig weer en met goed gezelschap werd de dag een topdag. Ik hou ervan.

Waar ik niet van hou zijn cactussen. Ooit had ik een vijgcactusvrucht meegenomen uit Portugal. De vrucht zat vol met zaad en ik wilde kijken of ik het kon laten kiemen. En dat lukt warempel. En niet zo’n beetje ook. De zaden kwamen massaal uit en jaren later had ik een enorme pot vol met vijgcactussen. De pot was loeizwaar en de cactussen anderhalve meter hoog. Het geheel stond erg in de weg in de serre en als je er tegenaan liep, zat je mouw vol prikkers.
Ik plaatste de pot met plant op Marktplaats en er werd driftig op geboden. Uiteindelijk bood een jong stel 175 Euro voor de cactus inclusief de aardewerken pot en zou het komen ophalen.

Nou, van die transactie heb ik veel geleerd. Op de dag van overdracht kwam het stel aan, helemaal uit Groningen met aanhangwagen. Ik dacht nog, dat lijkt me niet zo goed voor de cactus. Ze hadden ook geen kleden of iets dergelijks mee om hem in te pakken en de pot te beschermen.
Ze waren erg onder de indruk van de plant en gingen meteen over tot het naar buiten brengen en inladen van het geheel. Ik waarschuwde nog voor de kwetsbaarheid en het gewicht, maar ze wisten wel waar ze mee bezig waren… Bij de voordeur hielden ze de pot zo schuin dat het gewicht van de hoge cactussen ging hangen en als luciferhoutjes braken ze een voor een af.
Vervolgens sprak het meisje de woorden: “Nou, zo hoef ik hem niet meer”… Ik ben even weggelopen, ander had ik vast iets gedaan dat tegen de 10 geboden in gaat, het stoom kwam uit mijn oren. Toen ik mijzelf weer bij elkaar had gepakt, is het me gelukt om ze te dwingen toch de cactus mee te nemen, uiteindelijk voor 50 Euro. Dat was de pot alleen al waard.

Ik heb ervan geleerd voortaan altijd eerst het geld te regelen, voordat ze aan mijn spullen mogen komen.

Maar het meest verdrietig was ik nog dat de plant echt heel stuk was. Ik had er toch jaren voor gezorgd, terwijl ik helemaal niet van cactussen houd.

Fijn weekend,
Liefs, Pink