Nu op Kerkplein: Een sleutelbos

Moeder der brandnetels
Door: Pink

Uitgegeven op 07-05-2022 om 14:00

Wat was de dodenherdenking weer indrukwekkend op Zandburen, waar honderden mensen samen zo stil waren dat een voorbijkomende hommel letterlijk de boventoon voerde nadat dhr. Bak de trompet geblazen had. En elk jaar op 4 mei is het windstil om de stilte nog meer te benadrukken. Op de mooie wandeling ernaar toe waren ook de lammetjes oorverdovend aanwezig tijdens de stilte van de mens.

Afgelopen donderdag, Bevrijdingsdag, ben ik maar eens begonnen aan een klus in de tuin waar ik erg tegenop zag., brandnetels opsteken. Aangrenzend aan mijn tuin ligt een veldje waar kippen, ganzen en pony’s lopen. Dat is heel leuk. Veel mensen die mijn tuin bezoeken blijven aan het eind even op het hek hangen als een volleerde bejaarde om naar de dieren in het veld te kijken. Het hek is daardoor inmiddels verzakt zodat het niet goed meer sluit. Als ik er doorheen ga let ik extra goed op of het wel in het slot valt, anders lopen de pony’s gegarandeerd in de tuin. En zie ze dan maar eens terug te krijgen, zonder halster. Het is een paar keer mis gegaan. Dan keek ik door het raam naar buiten en zag een enorm beest door de tuin banjeren. Ze weten inmiddels dat er in mijn tuin appels liggen en dat er veel jong en mals eten in de moestuin groeit, dus zodra dat hek opengaat komen ze al aanlopen. Wij blijven opletten.

Door die beesten is er veel stikstof in de grond en tegen de schutting groeien de brandnetels weelderig en proberen ze eronder door te piepen om bij mij in de tuin verder te groeien. Ik besloot op Bevrijdingsdag dat ik de tuin ging bevrijden van deze bezetter. Brandnetel is een prima waardplant voor de vlinders, maar liever niet in mijn tuin. Als ik aan het wieden ben zie ik ze soms over het hoofd en dan grijp ik in zo’n plant met als gevolg dat ik een dag lang mijn handen voel tintelen.

Ik ben er uren mee bezig geweest. De grond was een blok beton. Niet alleen doordat er een soort wapening van brandnetel doorheen zat, ook was het jaren aangestapt door de paarden en bovendien kurkdroog. Uiteindelijk heb ik de hele rand opgestoken met een riek. De gele wortels waren meters lang en soms zo dik als mijn duim.

Aan het eind wachtte de Apocalypse, in alle opzichten. Er lang een oude betonnen paal langs de schutting. Ik zag deze eerst niet door alle brandnetels, maar nadat ik met de riek tevergeefs een paar keer iets had geprobeerd op te wippen, begreep ik dat er tussen die brandnetels iets zwaars moest liggen. Ik plukte alle netels kort en kreeg zo zicht op die paal, maar kreeg deze met geen mogelijkheid van zijn plaats. De tuinman heeft mij er uiteindelijk mee geholpen. Onder en tussen deze betonpaal zat een samensmelting van vele wortels van de grote brandnetel, de Urtica dioica. Deze moederkoek van brandnetel was anderhalve meter lang en had een doorsnede van tien centimeter, net als de betonpaal.

Ik had die dag wel handschoenen aan, maar het mocht niet baten. Ik ben maar gewoon, met verstand op nul door geploeterd totdat alles eruit was. Vandaag, 2 dagen verder, kan ik mijn handen eindelijk weer een beetje gebruiken. Alle zenuwen zijn overprikkeld en zodra ik koud water aanraak begint het weer opnieuw.

Moederdag komt eraan. Ik ga mijn lieve moeder een boeket uit de tuin brengen en vertellen dat we ook dit jaar een tuinentripje gaan doen. Dat is geen verrassing voor haar, maar wel een van de leukste dingen die we samen jaarlijks proberen te doen. Ik heb er nu al zin in. Als iemand nog een leuke tuin weet om te bezoeken ergens in Nederland, ik hou me aanbevolen voor tips.

Fijn weekend

Liefs

Pink