Nu op Kerkplein: Het boek: Arne & Carlos breien de bloemetjes buiten

Verkeerd om om
Door: Pink

Uitgegeven op 05-02-2022 om 13:19

Mijn zoon had gisteren zijn T-shirt 'verkeerd-s-om' aan, zei hij zelf. Ik zeg: het is niet 'verkeerd-s-om', maar 'verkeerd-om-om'. Ik googlede nog wel even om te checken of ik het wel goed zei. Immers, het is me al vaak gebeurd dat ik meende algemeen beschaafd Nederlands (ABN) te spreken en dat het toch Wierings of West-Fries bleek te zijn. En ja hoor, 'Verkeerd om om' is helemaal geen ABN maar West-Fries en je schrijft het bovendien los van elkaar.

Jaren geleden, toen ik les Beeldende Vormgeving gaf op een school in Hilversum, vroegen de kinderen waarom ik vaak 'hiero' zei in plaats van 'hier'. Ik legde uit dat dat met mijn dialect te maken had, dat ik het anders zei omdat ik niet uit Hilversum kwam maar van Wieringen. Oh, zei toen de slimste jongen van de klas, u bent dus niet van 'hiero' maar van 'daaro'! Een legendarische uitspraak vond ik. De klas vond dat ook want ze lagen allemaal in een deuk. Ik heb toen maar heel hard meegelachen, wat kun je anders doen. Ik ben het ongemakkelijke gevoel nooit vergeten.

Bij het leeghalen van de keuken voor de verbouwing kwam ik deze week een DE-koffiemolen tegen. Hij hangt er al jaren mooi te wezen en stof te vangen, maar is vooral ook nutteloos want ik gebruik hem nooit. Ik wilde deze koffiemolen al heel lang en kreeg hem jaren geleden van de buurtjes in Purmerend, toen we daar een hele nieuwe keuken hadden gebouwd. Zij hadden alle blikjes met DE-punten bij elkaar gelegd en deze voor mij besteld. Superlief en een mooie herinnering. Dat maakt ook dat ik het moeilijk vind er afscheid van te nemen. Het gebaar was lief, de mensen zijn me lief, wat doe je weg als je dan toch afscheid neemt van deze koffiemolen?



Toch doe ik het. Het bewaren van spullen in plaats van herinneringen is 'verkeerd om om', heb ik inmiddels door schade en schande geleerd. Een dicht geslipt huis vol met prularia waar herinneringen aan zitten... het wordt, als ik niet uitkijk, steeds meer. De herinnering verdwijnt niet als je de spullen wegdoet en ook de vriendschap blijft gewoon bestaan. En omdat ik zeker wil weten dat ik de herinnering niet kwijt ga raken neem ik een foto en schrijf ik het hier op. Zo kunnen jullie ook genieten van de herinnering. En de koffiemolen wordt binnenkort verloot onder de liefhebbers die zich inmiddels hebben aangediend.

Het is vandaag een mooie dag, in meerdere opzichten. Niet in de laatste plaats omdat de zon schijnt en er veel merels door de tuin hippen. De pindakaaspot bij het raam wordt afwisselend door specht, Vlaamse gaai en ekster bezocht. En als deze druktemakers er even niet zijn, is het tijd voor de meesjes. De dagen worden snel langer. Het avondeten gebeurt inmiddels al weer met de gordijnen open omdat het nog licht is rond die tijd. Heerlijk.

Ik heb zin de tuin in te gaan. Er staan 2 kisten vol met elfenbloemen (Epimedium) te wachten om in gegraven te worden onder de bomen bij het kippenhok. Ze komen uit de tuin van het Noorderlicht, gered van de ondergang. Een jaar lang hebben ze gewacht tot we ze kwamen uitspitten, de machinerie, stapels stenen en steigerhout trotserend in de hoop dat iemand ze kwam redden. Mijn vader loopt er elke dag langs en heeft precies op het juist moment gehandeld. De hekken gingen weg en het afgraven begint zeer binnenkort. Ze mogen nu bij ons verder groeien. Weer zo'n herinnering, maar geen prularia dit keer.

Fijn weekend
Liefs, Pink