Een houtsnip in de tuin

Door: Pink

Uitgegeven op 17-12-2021 om 12:05

Dik een jaar geleden ergerde ik me aan de negatieve toon die ik overal las en hoorde, ook op het Wieringer Nieuws. Het leek wel of iedereen alleen nog maar kon klagen. Ik denk dat als we dat maar met z'n allen veel doen, dat het ook erger wordt. Dat we in een negatieve spiraal terechtkomen die we zelf creëren.

Laat ik voorop stellen dat ik niemands problemen wil bagatelliseren. Elk mens krijgt een portie uitdagingen in het leven en de porties zijn niet altijd eerlijk verdeeld. Maar voor mij werkt dat klagen niet, ik voel me er alleen maar vervelender door. Ik besloot een column te beginnen over de kleine dingen in het leven, die het leven de moeite waard maken. Voor mijzelf, om de aandacht te verleggen, maar ook om de lezers een andere bril mee te geven.

De afgelopen weken kreeg ook ik weer een portie van het leven en er was even geen plaats en tijd voor het schrijven van een column. Wat mij zeer verwarmde waren de reacties van de lezers die mij wisten te bereiken. De column werd gemist. Reden om het vandaag toch maar weer op te pakken, er is immers nog zoveel moois om over te schrijven, als je het maar wilt zien, of horen...

Er zat ooit een houtsnip in de tuin bij de buren, recht achter de schutting bij mijn pad. Ik ontdekte dat vanwege het vreemde, knorrende geluid dat ik al een paar dagen hoorde en niet kon thuisbrengen. Buurman had mij daarover al eens verteld, dat er een vaste gast in zijn tuin zat die elk jaar terugkwam, maar ik had het nooit gezien of gehoord.
Dat geluid bleek dus van een houtsnip.



Sinds enkele weken is deze houtsnip terug. Nu in mijn tuin. Of het dezelfde is weet ik niet, maar ik denk het wel. Ze zijn redelijk honkvast, begrijp ik uit de digitale annalen. Ik heb hem zelf nog niet gezien, ze zijn meester in het camoufleren en stilzitten, maar de tuinman ziet hem af en toe opvliegen als hij de moestuin in loopt en ook de hond is nerveus en snuffelt steeds op de plek waarvandaan de houtsnip opvliegt. Best bijzonder, vind ik. Het is een steltloper, maar leeft in tegenstelling tot ander steltlopers, liever in het bos. Zijn benen zijn ook niet lang, maar kort. Dus waarom het een steltloper wordt genoemd, dat is me wat onduidelijk.

Zijn er meer waarnemingen?
Nog 4 dagen en dan hebben we de kortste dag ook al weer gehad en gaan we weer richting het licht. Ik tel de dagen af. Ik hoor de wulpen al roepen in de nacht, het is tijd voor een nieuw jaar. In het kader van positief denken, probeer ik ook de tijd te zien als een verzameling cirkels. Steeds komen de dingen terug, komen er nieuwe kansen, komt de zon opnieuw op, wordt het opnieuw lente. Heel geruststellend.

Ik wens jullie een heel fijn weekend en tot volgende week.
Pink