De meidoornDoor: PinkUitgegeven op 04-06-2021 om 11:29
In het voorjaar is er één periode die mij het meest aan vroeger doet denken. Het is de periode dat het fluitenkruid en de meidoorns in bloei staan, eind mei, begin juni. De sterke zoete geur hangt als een herinnering in de lucht, nu ook.
Wie weet het nog, de Avondvierdaagse, toen je nog bloemen kreeg als je het had volbracht, in plaats van snoep. Op de laatste avond wachtend in de Van Pomerenstraat totdat de drumbands uit de omliggende dorpen gearriveerd waren en de laatste 2,5 kilometer met ons verder marcheerden.
De avonden ervoor had je door alle laantjes rond Hippolytushoef gelopen, omringd door het fluitenkruid en de meidoorns in de bermen. De geur was overweldigend, en nog. Ik fiets er regelmatig en dan ruik ik het weer. Waar het gaat om herinneringen is reuk het sterkste zintuig, zonder twijfel. Ik ben vast ook niet de enige die de drang heeft om het fluitenkruid te plukken en thuis op een vaas te zetten.
In de Van Pomerenstaat stonden vroeger heel veel rode meidoorns (Crataegus Laevigata) met ronde kronen van de ouderdom, volgens mij stond er om de tuin eentje. Die zijn vast gepland bij de bouw van die wijk, vlak na de oorlog. Nu is er volgens mij geen een meer, jammer, want het was altijd een prachtig gezicht.
Ik heb wel meidoorns in de tuin, witte, en ze zijn allemaal uit zichzelf gekomen. Boven de vijver staat een heel grote, innig verstrengeld met een lijsterbes die er ook uit zichzelf is gekomen. Samen vormen ze een dak boven de vijver. Zangvogeltjes vinden het een fijne uitvalsbasis. Ze zitten gezellig op de onderste takken en nemen af en toe een duik naar beneden voor een voetenbadje in het waterloopje. Over een week vallen de witte bloemblaadjes in de vijver en zijn de vissen een paar dagen in de war, want blijkbaar lijkt het veel op vissenvoer, maar is lang niet zo lekker. Ze nemen een hap en spugen het meteen weer uit.
De meidoorns in de laantjes zijn ook allemaal wit. Vroeger werden ze aangeplant als haag om het vee in de wei te houden. Ze worden daarom ook wel haagdoorn of steendoorn genoemd. Ze hebben venijnige prikkers op hun takken, een koe bedenkt zich wel 3x voordat zij erlangs probeert te gaan. In mijn tuin zorgt de meidoorn boven de vijver voor een eerste barrière voor de reigers, maar onvoldoende, zoals ik al eerder schreef in een column.
Meidoorns zijn gevoelig voor bacterievuur, daarom mogen in sommige gebieden in Nederland deze bomen / struiken niet aangeplant worden. Men is bang dat ze de in de professionele fruitteelt de peer aantasten. Gelukkig is dat op Wieringen niet aan de hand en kunnen wij nog genieten van onze mooie laantjes met de geur van fluitenkruid en meidoorns.
Fijn weekend en vergeet niet, zaterdag 12 juni is er, tussen 10 en 16 uur, een stekjesmarkt in de tuin van de Van Kempenstraat 15 in Hippolytushoef. Zachte prijsjes, leuke plantjes voor binnen en buiten, allemaal voor een goed doel.
Liefs, Pink