Nu op Kerkplein: Berg skelter

Kermis 2010
Door: Henk-Jan Wittink

Uitgegeven op 26-07-2010 om 22:38

"Met Kermis zijn we op vakantie!" zei de stumper in de kroeg toen hij een pakkie vloei kwam halen.

"Morgen naar Kroatië!" zei hij vorige week, "Dan ben je juist voor de Kermis weer terug!" zei ik. Nee, dan zat hij daar nog. Ik vroeg hoe de kinderen dat vonden. Die hadden niets te willen. Zelf was dat ezel vroeger een week lang niet van het Kerkplein af te slaan. Zijn kinderen gunt hij dit plezier dus niet. Vroeger kwamen de mensen terug van vakantie om Kermis te vieren, maar het was wel anders dan tegenwoordig. Eén keer hebben mijn ouders het met mij en mijn vriend geprobeerd. Uiteindelijk werden wij in Heerenveen op de bus gezet richting Wieringen (lees het verhaal van vorig jaar in de rubriek columns).
%MEER%
Neem nu het aantal café's, waren er eerst nog zes feestpaleizen in Hippo - waarvan drie in de Hoofdstraat - en een bioscoop, dan zijn dit er nu nog maar drie (volgend jaar misschien zelfs nog maar twee). Eerlijk is eerlijk, er werd buiten de Kermis om minder georganiseerd dan tegenwoordig, maar je moet als echte Wieringer (of iemand die als echte Wieringer door het leven wenst te gaan en de cultuur wilt proeven) je prioriteiten stellen. Kamperen met Kermis? Dat deden enkele lieden bij Paul Kaan achter het café in de tuin, en moeders was blij; "Mien jonges binne verstandig, die binne d'r op uut mit een tent!"

Kermis begon eigenlijk al op de woensdag voor de laatste donderdag in juli. Kramentellen. Op de avond dat de café's de rotzooi nog op orde moest brengen kwamen 's avonds de spullenbazen bijeen om een borrel te drinken bij Paul Kaan. Ome Teun (schiettent), Willy Sipkema (gebakkraam), Harry Hoefnagels (autoscooter) en de heer Punter (hobbelende geit) om maar eens een paar historische namen te noemen. Je kon ze zelfs aanraken. De vijf dagen daarna moesten zij hard aan het werk. Waar sprak men over? Over hoe fijn zij het vonden om ieder jaar weer in Hippo te staan. De aardige Wieringers met hun toch ook wel rare streken. Waar liep iedereen op maandagochtend met een hoedje op zijn kop? Nee, de spullenbazen kwamen graag naar Hippo. Maandagochtend ging de bode Vredenburg met een dikke wasco-stift de plaatsen markeren rondom de kerk. Vanaf dinsdag werd er gebouwd. 's Avonds rook je de geur van de zware linnen zeildoeken die de kramen afsloten, de geur van metaal, smeervet en rubber. Na donderdag veranderde de geur, platte suikerspinnen vermengd met bier en palingvellen, verkochten ze dit maar in een spuitbus. Je vroeg aan de mensen van de Kermis waar zij het allerliefste kwamen, na een aangeboden pilsje was het antwoord steevast "Hippolytushoef!" Je kon dit niet vaak genoeg bevestigd krijgen, de mannen gingen dan na het kramentellen - zo noemden wij de woensdagavond voor de Kermis - zelf ook een ietwat wankel richting de woonwagens. Gelukkig stonden de woonwagens toen nog dichtbij het centrum. Bij mijn oom stonden altijd de woonwagens van het klokkenspel en de schiettent. In ruil voor water en stroom kregen de buurtbewoners een enorme pluche beer of zelfs wel een fondueset. Als je een rondje met je oom over de Kermis ging deed "ome" Teun Blokker een paar extra kogeltjes in je schietgeweer.

Kramentellen, tja, Bram Vader had een achtbaan op 't Hoekje staan, dat moet zo ongeveer rond 1983 of 1984 geweest zijn. Woensdagavond kropen we er een rondje overheen, in het donker zagen wij niet dat Ruud, Edwin en vader Bram de rails hadden ingevet. Renso en Marga kwamen niet meer bij van het lachen toen wij eraf kwamen. Vlug naar huis om schone kleren en rap terug. Overigens lagen zaterdag na het eerste deuntje de feestgangers in de twee grote waterbakken die het geheel op hun plek moesten houden. Alles kon, er werd nooit iets vernield. Op zondagmiddag klonk er zelfs op het Kermisterrein muziek van Radio Frontaal door de luidsprekerboxen op 't Hoekje.

Donderdag ging de kermis om drie uur 's middags open. Wij droegen bij Paul Kaan een tafel naar buiten en zaten zo eerste rang. Helaas moest ik nog een paar uur werken in hotel Zomerdijk, bij gratie van Simon Zomerdijk mocht ik om 19.45 naar huis, om 19.55 vlug omkleden en in vliegende vaart naar de Aurora Bar, klokslag 20.00 uur zat ik in de bar, niet te laat. Later zij mijn moeder; "Je poôte raakte de grongd niet!" In de bar de gouden klanken van de Helderse Jantjes, in de pauze afgewisseld met Nederlandstalige muziek, Rita Hovink , Boney M BZN, Tiroler Holzhacker Baum en Luv de handjes gingen in de lucht .Iedere act van de Jantjes werd besloten met "Circus Renz", dan ging de harmonica op Jan zijn hoofd. Nu trekt Jan met een mongolen magneet door het land. Ik heb hem nog gevraagd voor een reünie optreden in de Kasteleen, maar daar moest hij nog over nadenken. Dit jaar in ieder geval niet, maar de Helderse Jantjes komen nog een keer naar Hippo toe! 's Avonds ging je dan een rondje lopen door het dorp, overal even kijken, het was vijf dagen lang een drukte van belang. Je kwam op straat iedereen tegen.


1978 Drie sombrero's gekocht bij Sanders Speelgoedpaleis, Jan van der Wal wilde zo op de foto, in het midden Henk-Jan Wittink, boven Peter Hijlkema.

Ook de Kermisfotograaf Ben Kuijt, ( Notitie van Henk-Jan; Helaas gaat het nu erg slecht met Ben, hij is in zijn winkelpand in Schagen gevallen en ernstig gewond geraakt. De verwachting is dat hij het ongeval waarschijnlijk niet overleeft, als dit wel het geval zal Ben voor de rest van zijn leven zwaar invalide zijn.) je ging op de foto en kocht deze de volgende dag al bij Riekje in de Wolkenkrabber. Wat ben ik blij dat ik deze foto's altijd gekocht heb. Later heb ik zelf altijd kermisfoto's gemaakt, dat was een mooie tijd. De kans is zeer groot dat de bonnetjes "Leuk voor later" voor de laatste keer worden uitgedeeld aan de feestvierders.

Terug naar vroeger, na de donderdag waren de Wieringers niet meer te houden. Niet alleen Wieringers, nog steeds komen er oud-Wieringers en vrienden ieder jaar naar het eiland om Kermis en een maand later natuurlijk dat andere schitterende grote feest in Den Oever, de Flora- Visserijdagen, te vieren. Donderdagavond laat nog even een vissie eten op de Kermis nadat er eerst geschoten werd bij de schiettent. De palingvellen duwde ik stiekum bij Ruud de Graaf in zijn broekzak. De dag erop zij Ruud dat ie "Skrale Pôôte" had. Je kreeg ook weleens een paling voor je kop geslingerd, je kroop hierna gewoon de kooi in. De vrijdag verliep eigenlijk net zoals de donderdag, met dit verschil, de vloot liep binnen en de vissermannen gingen naar de Kermis. In Hotel Kaan werd het dan altijd beregezellig om de ronde tafel, de mooiste verhalen kwamen boven drijven. Ademloos luisterde je naar de verhalen van vroeger. Een aantal jongens had op een gegeven moment de tent opgezet achter het café, de moeders dachten dat de jongens netjes op vakantie waren. Niet dus, 5 dagen Playa del Kano. Zaterdag werd er uitbundig gedeund. Omdat men 's nachts rond twee uur allemaal in de kribbe lag was het geen probleem om zaterdag ochtend om half tien in Concordia te zijn. Stampvol en feesten dat het een lieve lust was. Vanaf een uur of twee in de middag zeilden de meesten hangend aan elkaar laverend door de dorpskern. Eten, bij Tante Trijn een biefstuk met brood. Daarna hangen in de tuin bij deze of gene en 's avonds er weer op af. Overdag was het in de andere zaken dan rustig, niet bij Kaan, daar zaten de (met respect) ouderen aan een biertje, Jan Rasch, Jan Visser, Gert ten Bokkel, Ruud Loos, Co Maas, om er maar een paar te noemen. Het gebeurde dat er daar een half varken achter de zaak aan het spit ging. Er werden ooit een paar honderd makrelen afgeleverd met de vriendelijke groeten van. En op de Kermis kon je over de koppen lopen, vechten om een botsauto, in de rij bij het bumperspel, zwieren in de spin en aan het touw trekken van de swing-mill.

Het is dit jaar mijn vijftigste Kermis, ik was nul en lag in de kinderwagen toen ik voor het eerst heen ging, ik hoop er nog veel te mogen meemaken. Maar ik ben bang dat die sfeer van vroeger nooit meer terug zal komen. Wel heb ik vandaag afgesproken met Henk-Jan Jonker - een oude jeugdvriend die nu met de autoscooter reist - om te kijken of er volgend jaar wat meer randactiviteiten kunnen worden georganiseerd. Ik zal mijn best hiervoor gaan doen. Voor een Wieringer zijn er tenslotte maar twee echte feesten, de Kermis en de Flora. Veel plezier op de Kermis. En voor de kinderen die mee moeten op vakantie, doe net als Simon en ondergetekende, net zolang huilen totdat ze je op de bus naar Wieringen zetten!

Later (misschien) meer.........