Nu op Kerkplein: Grastrimmer

Twaalf steden, dertien ongelukken
Door: Frank Ottens

Uitgegeven op 12-11-2016 om 09:45

Het voordeel van LinkedIn is natuurlijk dat je, mits je beetje handig bent in het verruimen van bepaalde werktijden (om zodoende de hiaten in je cv-profiel een beetje te maskeren...), er echt wat moois van kunt maken. Je moet er wel even voor gaan zitten, een beetje puzzelen, maar dan heb je ook wat.

Zo behoeft de omschrijving 'Recruiter' in de periode 2009-'12 op mijn LinkedInprofiel enige nuance.

Ik woonde in die periode in Swansea, South-Wales, en werkte er zo nu en dan op oproepbasis voor een bedrijf dat failliete winkels, warenhuizen, boekhandels, et cetera moest helpen opruimen / schoonmaken tijdens de leegverkoop. Zo was ik gedurende enkele maanden actief in de megagrote doe-het-zelf-filialen van 'Focus' in Port Talbot, Neath en Swansea zelf.

Inderdaad, lieve mensen, ik ben ook een soort van Pool geweest!

Toen de uitvoerder van de Focus-klussen, echt zo'n ruige, typisch Engelse bouwvakkersbloke, met wie ik het verrassend goed kon vinden, vroeg of ik voor een volgende klus, in Bristol, mensen kende, zei ik: "Ik do know some people, mostly from Africa."

Zodoende ben ik dus ooit enkele dagen met zeven man (3 Zimbabwanen, 1 Chinees, 1 Welchman en 1 Nederlander, verdeeld over twee auto's) naar Bristol afgereisd om middenin de zomer het magazijn van een warenhuis (John Lewis) vol te stouwen met kerstspulletjes. Om jezelf dan recruiter te noemen voert allicht iets te ver, maar hoe zou je deze Engelse job dan moeten omschrijven? Ik kreeg bovendien wel degelijk een extra penny'tje voor mijn ordinaire ronselwerk...

Maar verder klopt-ie vrij aardig hoor, mijn onlangs gepimpte LinkedInprofiel.

Al heb ik een aantal werkervaringen toch maar weggelaten. Bijvoorbeeld die ene keer, in 2006 of '07, toen ik mee was met een ervaren bouwtijger uit Den Oever (tegenwoordig woonachtig in het mondaine Westerland) om ergens in het land een keuken te plaatsen. We arriveerden vroeg in de morgen bij het huis van bestemming. De huiskamer stond al vol met alle onderdelen, alleen zat alles nog in plastic verpakt. "Hier, Frankie", zei de keukenbouwer terwijl-ie een stanleymes in mijn handen drukte, "lossnijden maar, verwijderen die handel."

Vol goede moed ging ik van start. Al vrij snel kwam de lady of the house in haar duster de kamer binnengewandeld. "Goedemorgen, heren", zei ze vrij monter, tot ze bij mij bleef staan kijken.

Toen zei ze het: "Zeg, niet om het een of het ander, maar doet u dit soms voor het eerst...!?"



Een van mijn vele werkplekken. (Foto: geographic.org.uk)