Nu op Kerkplein: Atea

Stamineeke
Door: Frank Ottens

Uitgegeven op 02-06-2014 om 15:56

Ik kom niet meer zo vaak in het café. Je wordt ouder. En rustiger. Milder ook. Het echte frivole begint er wel een beetje vanaf te raken. Daar komt bij: ik heb er geen budget voor. Het is sappelen geblazen tegenwoordig – ook voor uw ouwe, getrouwe columnist.

Gelukkig heb ik vrienden die wél goed in hun slappe was zitten. Laatst was er eentje die na Atlético - Real zei: 'Laten we naar de pub gaan, ik trakteer op een borrel...'

Hij had het nog niet gezegd, of we stonden al binnen bij Het Stamineeke te Hippo-Centrum. Het was er een dolle boel. Twee lokale babes, Sarah Boersen en Roosje Tielens, stonden achter de bar. De bekende stukadoor Nico Manshanden stond in de hoek van het kleine doch bomvolle café achter de draaitafel.

Een ware ontdekking van uitbater Jeff Borst. Het ging namelijk compleet 'los' met dj Nico MC aan de knoppen. Is de langverwachte opvolger van de legendarische Klein Parijs-disc jockey Peter van Teulingen alias dj Teus dan eindelijk opgestaan?

Jawel, er werd gedanst, gezongen, de sfeer zat er lekker in. Het voelde bijna een beetje Tante Pietje-achtig aan, alsof de Flora- en Visserijdagen opeens in Hippo werden gehouden. Dat kwam waarschijnlijk ook omdat er veel bezoekers uit Den Oever aanwezig waren. Je kunt zeggen van die gasten wat je wilt, maar gezéllig zijn ze.

Zo spotten we de bekende visondernemer Aart Schouten (die ook wel bekendheid geniet als tennisclown), racekampioen Wesley van de Schuur (de Valentino Rossi onder de grasmaaiercoureurs), troetel-Libanees Johnny Yoesef, diva Karin Luijt en haar gevolg – allemaal diehard kroegtijgers.

Er gebeurde van alles om ons heen. Zo zagen we een vader met een beschonken zoon onder zijn arm de tent uitlopen. De zoon spartelde nog wel flink tegen, maar vaders was groot en sterk. Namen noemen, doen we natuurlijk niet. Dan zou ik de Evert Santegoeds van Wieringen zijn, en dat is niet de bedoeling. Ik ben al de Derk Johansen van de gemeente Hollands Kroon, en dat bevalt prima.

Op goed moment (of beter: slecht) brak er pal voor me neus ook een vechtpartijtje uit. Het ergste was: degene die klappen uitdeelde, was nog een maat van me ook. Tja. De meeste schrijvers hebben allemaal kunstzinnige intellectuelen als vrienden, maar ik moet het doen met lokale voetbalhelden en bierdrinkende vechtjassen.

Ook omtrent dit incident is het beter om geen namen te noemen, want het zou de twee betrokken, zeer gerenommeerde bouwbedrijven ernstige schade kunnen berokkenen. Daar moeten we voor waken!
Enfin, al met al was het weer een ouderwets avondje wildwest op ons aller Wieringen. Al was die knokpartij wel een beetje betreurenswaardig, want de magie van Nico's plaatjes was pardoes uitgewerkt. De avond ging zogezegd uit als een nachtkaars.

De moraal van dit verhaal? We moeten niet vechten, lieve mensen, we moeten liefhebben.