Kerst 2009, door Gerard Laernoes
Uitgegeven op 23-12-2009 om 21:05  |  link  |  bewaar  |  print

WIERINGEN - Kerst 2009 het verhaal

2010: graag meer BTW.


Dit jaar was er weer een kerstpakket, ondanks de kredietcrisis.

Even getwijfeld of ik het wel mee zou nemen. De ervaring van voorgaande jaren was dat de doos een groot grijzebakgehalte had. Bende waar je eigenlijk niets aan had.
Toch maar meegenomen. Duidelijk hoorbaar was het klotsen van een fles. Wijn? Whisky?
Thuisgekomen vlug het pakket geopend. Het geklots bleek te staan voor water.
Mijn werkgever had in zijn wijsheid besloten mij te trakteren op een fles helder water.
Dat zette mij aan het denken. En aan het studeren. Water. Wat zou daar de bedoeling van kunnen zijn. Ik kon het zo gauw niet bedenken. Wat zou de achterliggende gedachte zijn?
Bij nadere bestudering van de fles bleek het te gaan om een actie voor Afrika. De revenuen van het afgenomen vocht gingen naar een waterproject in dit droge werelddeel. Nobel.


Het was ook geen gewoon water, maar uit de Hunze. Een riviertje op de grens van Groningen en Drente dat ontstaan is in zeer vroege tijden. Zeg maar in de prehistorie.
Welk een edel cadeau, bedacht ik. Geen wijn of andere alcoholica, maar water uit de ijstijd.
Direct bedacht ik dat ik blij mocht zijn met zo’n Wijze werkgever. Het pakket van dit jaar was een oefening in Bescheidenheid en Tevredenheid.
Bij bestudering van de overige inhoud werd ik steeds blijer. Hier was over nagedacht.
De bal was natuurlijk voor Hendrik bedoeld; voor een invalide is het een link presentje.
Kleinkind blij en ik ook omdat ik er zo mooi van af kom. Maar ook aan de gehandicapte medemens was gedacht: in de doos ontdekte ik een piepklein kegelspelletje. Tien plastic kegeltjes van een centimeter of drie met een knikker om ze om te gooien. Prachtig!
Kan ik ook nog eens kegelen. Aan tafel bij de koffie. Voor mijn beweging hoef ik de deur niet uit. En wat een mooi boekje met cadeaubonnen ontdekte ik nog. Bij D-Reizen kan ik een gratis reistas ter waarde van 59 euro bekomen. Moet ik wel een reisje van 400 euro boeken maar dan kom je nog eens ergens. Heerlijke werkgever.
De Japanse rijstzoutjes en de marshmallows raken we wel kwijt aan passanten. Je moet niet alles voor jezelf houden, hoe lekker het ook is. Kort samengevat: een echt BTW-pakket: een oefening in Bescheidenheid, Tevredenheid en Wijsheid. Jammer alleen van de zak Doritos.
‘Knal die zak open en ervaar een EXPLOSIE van smaak en de heftige crunch. Beleef een waanzinnig Doritos Moment. Doritos. Yiiiiiiiha!’ Wegspoelen met Hunzewater.

Dat was het Kerstpakket. Op de dag dat ik het uitgereikt kreeg mocht ik ook op het stafbureau komen. De Algemeen Directeur van de organisatie meldde mij dat de bodem van de schatkist in zicht is. Erger nog: er is een flink tekort. Reden voor het bestuur om te bedenken hoe dit opgelost kan worden. Een van de oplossingen is dat ik vertrek, ondanks het zinvolle werk dat verricht wordt. Diverse opties kwamen op tafel: meer BAPO opnemen, aan het eind van het schooljaar met FPU, gedeeltelijk in de WAO en zo nog wat. Dat wordt water uit de kraan, niks uit de Hunze. Ik ben eigenlijk een slachtoffer van de regering: die bezuinigt.
De organisatie kan er ook niks aan doen. Die moet professioneel opereren.
Nadat dit woord gevallen was kon ik het niet laten een kopietje te overhandigen van een akte van aanstelling die twee dagen eerder bij mij op de mat belandde. Daarin staat vermeld dat ik benoemd ben tot directeur van basisschool De Torenven te Warmenhuizen. Klopt natuurlijk niet: die school heeft al een directeur. De Algemeen Directeur was not amused. Welke sukkel heeft dit opgesteld, vroeg hij met luide stem. En wie heeft het ondertekend, vroeg ik mij in stilte af. Het verhaal is nog niet af, wordt vervolgd.

Over professionaliteit gesproken. Op 15 december lees ik in de Wieringer Courant dat de gemeente Wieringen verbijsterd is over het feit dat een aanvraag voor diverse voorzieningen te laat door mijn bestuur is ingediend. De aanvraag kon niet in behandeling worden genomen.

Wat wel in behandeling werd genomen: mijn aanvraag voor een andere rolstoel.
Het apparaat dat mij aanvankelijk werd toebedeeld was eigenlijk geen harden. Er zat geen beweging in. En hij heette nog wel Action.
Sinds kort beweeg ik mij voort in een sportrolstoeltje, een kek modelletje.
Nadat de stoel was afgeleverd -mijn mooiste sinterklaascadeau van dit jaar- bedachten Ineke en ik dat het wel aardig was om een testrit te maken in tuincentrum De Boet te Hoogwoud.
Op een koopzondag. Lekker racen tussen de schappen met kerstattributen. We zijn er nooit gekomen. We waren niet de enigen die het in onze zotte kop gehaald hadden op deze zondag af te reizen naar ballen, slingers, kaarsen en pieken. Vanaf Spanbroek stonden we in de file naar al dit moois. We zijn er niet gekomen. De parkeerplaats was overvol.
Op de weg naar huis deden we de Tuin van Middenmeer aan. Niet om te oefenen met de rolstoel, maar om enigszins het gevoel te hebben niet voor niets huis en haard verlaten te hebben. Wat mij betreft was het een flinke teleurstelling. Een rommelmarkt met veel te dure spullen. Een beetje aardige kerstboom deed al gauw duizend euro. Maar mooi? Mwah.
Voor dat geld vind ik het al bij voorbaat niet om aan te zien.

Het bezit van een rolstoel leidt tot nieuwe kontakten heb ik gemerkt. Zoals hondenbezitters elkaar spreken bij het uitlaten van hun huisdier. Belangstellend wordt door mederolstoelers geïnformeerd naar het gewicht en het gemak. De sigarenboer in Harlingen zou ook wel zo’n stoel willen. Maar dan moet hij wel eerst een handicap hebben.
Bij de slager in hetzelfde plaatsje werden de deuren voor mij geopend. Hulp genoeg.
De drempels binnenshuis neem ik moeiteloos, bij trottoirs heb ik nog wat assistentie nodig.
Wanneer worden de paralympics eigenlijk weer gehouden? Hou het in de gaten want ik geef mezelf wel een kansje om geselecteerd te worden voor het nationale korfbalbalteam.

Nog even terug naar het onderwijs. Het begeleiden van kinderen die wat extra hulp kunnen gebruiken is zegenrijk werk. Een beetje meer zelfvertrouwen en ze fleuren helemaal op.
Regelmatig staat Teun voor het raam om te kijken of meester Gerard er al aan komt.
Groepen kinderen begeleiden me naar de uitgang van het plein bij mijn vertrek.
Dankbaarheid bij leerlingen, hun ouders en collega’s.
Het is mooi werk. En wat doe ik nu helemaal. Je praat wat met die kinderen, legt wat uit, laat wat maken en plakt een sticker onder het werk als het er redelijk uitziet. Dat ziet er doorgaans prima uit. Mijn leerlingen zijn geconcentreerd en gemotiveerd. Hoera!
Het is een werk in Bescheidenheid, met Tevredenheid en Wijsheid.

Ondanks het feit dat mijn werk zich in stilte afspeelt, had een van de kleuters op een school waar ik kom, wel door dat ik een belangrijk persoon ben. Tegen zijn juf had hij gezegd dat hij ‘de baas van de school’ had gezien. Nee, het was niet meester Gert, maar die meneer met een stropdas. Dat was ik dus. De laatste tijd heb ik de gewoonte me zeer verzorgd te vertonen tijdens mijn werk. Niks trui of versleten broek en afgetrapte schoenen.
In het begin was dat wel even wennen voor de collega’s. Feliciteerden ze me met mijn verjaardag of trouwdag. Nu zijn ze er aan gewend, ik hoor er niets meer over.

Die knappe outfit heeft alles te maken met mijn nieuwe nevenfunctie.
Sinds begin dit jaar ben ik behalve schoolmeester ook uitvaartredenaar. Inmiddels heb ik elf keer mijn medewerking verleend bij een uitvaart. Dat is gemiddeld eens per maand, maar er waren ook wel eens twee crematies op één dag.
Het begrafeniswezen, het is topsport. Maar ook weer heel mooi werk. Zoal gezegd heb ik dit jaar al elf keer opgetreden. En elke keer was anders. Nadat je bent gevraagd heb je een intakegesprek met de familie. Je leeft je in in de situatie. Van de aantekeningen die je gemaakt hebt maak je een toespraak. Die bereid je goed voor en op de dag van de uitvaart houd je de rede. Zonder haperingen of versprekingen, want het is toch een min of meer heilig moment.
Elke toespraak is een uitdaging. De overledene moet recht gedaan worden.
De ene keer is een attribuut in de woonkamer het uitgangspunt voor een verhaal, een andere keer kan het de tekst op de rouwkaart zijn; ook waren een keer de laatste woorden van de overledene het begin voor de rede. Maar het kan ook een gebeurtenis uit zijn of haar leven zijn. De toespraak loopt tot op heden altijd goed af. De nabestaanden zijn doorgaans opgetogen over mijn bijdrage. In het begin werd ik gevraagd om namens de familie de levensschets te verwoorden, tegenwoordig wordt het zeer op prijs gesteld als ik mijn medewerking zou willen verlenen.
Maar waar ging het ook al weer over: mijn outfit. Dankzij adviezen van een herenmodezaak zie ik er tijdens een optreden picobello uit. Kostuum tot in de puntjes, overhemd: niets op aan te merken, zijden stropdassen: een lust voor het oog. Schoenen van Van Lier.
De smaak flink te pakken gekregen. Waarom dit eigenlijk niet elke dag?! Vandaar dus.

Tot slot weer iets aardigs: het gaat goed met de kinderen en kleinkinderen.
Hierbij een fragmentje uit het dagboek over Hendrik, dat van Bente moet nog komen.
Het is februari van dit jaar, Hendrik logeert bij ons.

Februari 2009.
Hendrik mag van vrijdag de 19de tot woensdag de 25ste logeren in Hippo. Kan Marscha assisteren bij Karin die bevallen is van Sebastiaan.
Het was een hele leuke periode, maar ook vermoeiend voor opa en oma. Hendrik wil zoveel mogelijk profiteren van de aandacht van zijn grootouders.
Gelukkig waren er heel wat dagen bij met goed weer zodat er veel buiten gespeeld kon worden. De bal van1,49 euro, aangeschaft bij De Marskramer tijdens het EK-voetbal was nog het grootste succes. Uren kan hij ermee bezig zijn. Oma zet dan haar beste beentje voor.
Hendrik schatert het dan uit. ‘Die oma toch! Die Hendrik toch! Dat was een vuurpijl! Wat een poeier! Wat een pegel! Wat een peer! Wat een banaan!’ Opa lost oma wel eens af. Opa geeft de bal wel eens een aardige trap. ‘Goed zo opa!’ moedigt hij hem dan aan.
Verder wordt er buiten gefietst, gestept, met de tractor gereden en hard gelopen.
Al deze beweging stimuleert de eet- en de slaaplust. Wat kan die jongen eten!
En het aardige is: Hendrik vindt alles lekker. Favoriet bij de lunch waren de pannenkoekjes. Stroop er op, of poedersuiker: allemaal prima. Zes of zeven gaan er zo in. Haring: heerlijk! Melk erbij, of chocolademelk. Heeft hij even zo vrolijk nog plek over voor een Danoontje.
Ontbijtkoek gaat er in als koek, maar biscuitjes en chocoladegeld zijn ook erg lekker.
Het warme eten vindt Hendrik ook elke dag heerlijk. Of het nu aardappelen met spinazie en appelmoes is of risotto met champignons en kip, het is allemaal ‘mmmmmmm’.

Voor het slapen gaan worden er nog wat rustige activiteiten gedaan. Tekenen en kleuren. Voor Karin maakte hij een prachtige kleurplaat van een muis. Leerde hij meteen de letter M.

De kleurplaat werd afgemaakt met stickers van de Formido en goudkleurige omhulsels van het chocoladegeld. Na het tandenpoetsen werd er nog even gebeld met moeder Marscha om de highlights van de dag door te nemen. ‘Zeg maar niet dat je chocoladegeld hebt gehad,’instrueerde opa hem vlak voor het gesprek. Dat leek hem ook het beste.
‘Mama, ik heb twee chocolademunten gegeten,’ begon hij het gesprek. Nou ja.
Verder de belevenissen van die dag. Naar de kapper geweest. Kapster Betty complimenteerde Hendrik uitbundig: ‘Ik heb nog nooit een kind gezien dat zo goed kan stilzitten.’ Hendrik glunderde. Bij buurvrouw Nel op bezoek, Hendrik is wel een beetje bang voor het blafgrage hondje van de buurvrouw. Pas als het keffertje op de tafel zit inde armen van Nel is hij gerustgesteld. ‘Is dat jouw knuffel?’ vraagt hij. Ballonnen gekocht bij de Aldi, poppenkast gespeeld, gevoetbald….

Slapen ging ook prima. Oma las voor het slapen gaan een verhaaltje voor. Elke avond hetzelfde: een leuk verhaal van Bert en Ernie.
Oogjes dicht en dromen maar. Pas tegen acht uur werd Hendrik wakker. Opa was dan al naar school. Oma zorgde voor een broodje pindakaas of hagelslag.
Een nieuwe dag, nieuwe kansen. Bellen blazen, cadeau gekregen van tante Hanny.
Langs de glasbak gaan vindt Hendrik een mooi uitje. Het leukste is als er veel flessen in gegooid kunnen worden. Maar dan moet er eerst veel gedronken worden.
In de bieb heeft hij spannende boeken uitgezocht en bij de bejaarden in verzorgingstehuis Noorderlicht gekeken hoe ze sjoelden.
Spelen met het kasteel of het nieuwe kabouterhuis, de poppenkastpoppen of gooien met de zelf gevouwen vliegtuigjes. Rijden in de rolstoel is een uitdaging. Ook wel tv gekeken.

Opa en oma ontdekten dat er veel treurnis is bij tal van kinderzenders. Jetix, sla die zender vooral over. Enge monsters wisselen elkaar in hoog tempo af. Er is geen touw aan vast te knopen. Om het nog niet eens over de taal te hebben die gebezigd wordt. Verbijsterd aanschouwden en beluisterden we wat peuters voorgeschoteld wordt. Van genetisch gemanipuleerde geitenkaasjes tot communicatietrainingen. Voor volwassenen is het al onbegrijpelijk, wat moeten kinderen ermee. Welke zieke geest bedenkt dit?!
Dan maar de Teletubbies.

Woensdag hebben we Hendrik in Leeuwarden afgeleverd. Ritje naar Friesland.
‘Opa, ben je er klaar voor?’ vroeg hij voor vertrek. En op de Afsluitdijk wilde hij van opa weten of die wel goed uitkeek. Voorzichtig ventje.
Met oog voor details. Tijdens een warme maaltijd merkte hij op dat opa zijn mes ondersteboven vasthield.

Het was een mooie logeerpartij. Hendrik vond alles leuk en was de hele dag vrolijk. Hij heeft er net zo van genoten als opa en oma. Maar dat het afgelopen was was ook wel weer mooi.
Oma mocht weer in haar eigen bed, ze sliep bij Hendrik op de kamer. En ze kon weer wat tot rust komen. Een logeerpartij van Hendrik is toch het beoefenen van topsport.
Het weerzien met de familie in Leeuwarden was uitbundig. Marscha was blij dat ze haar kleine mannetje weer terug had, zusje Bente(r) nu een half jaar, kraaide het uit van plezier.
Weer terug in Hippolytushoef (ook wel eens Opaaslytushoef genoemd) kreeg het huis een flinke schoonmaakbeurt. Eerst het vele speelgoed aan de kant, dan met de stofzuiger hagelslag en dergelijke verwijderen. Tenslotte met de dweil overal langs.
Vandaag (vrijdag) lijkt alles onder controle.

Dit verhaal over Hendrik was van februari.
Was er niks actuelers vraagt u zich ongetwijfeld af.
Ja, natuurlijk wel,maar soms verdwijnen teksten op onverklaarbare wijze van de computer.
Het zij zo, ik ben te oud om dat allemaal te snappen.

Je moet een keer tevreden zijn.

Ik bid het voor mezelf: Bescheidenheid, Tevredenheid en Wijsheid.
En wens het u allen toe in 2010 en daarna.

Prettige feestdagen,
ook namens Ineke,

Gerard

Literatuur tot slot.

’t Is moeilijk Bescheiden te blijven.
(Blanker)

Een Tevreden roker is geen onruststoker.
(oud gezegde)


Och, waren alle mensen Wijs
en deden daarbij wel,
de aarde was een paradijs,
nu is zij vaak een hel.
(Camphuyzen)


Hippolytushoef
19 december 2009
(advertentie)
Actueel...
28-03-2024 Programma jubileum 100 jaar v.v. Succes
28-03-2024 Een reisgids voor Wieringen
28-03-2024 Berichtje van Dirk uit Den Oever UPDATE
28-03-2024 Kerknieuws
28-03-2024 Dunselman lost landelijk strooizout overschot op met hun nieuwe smaak: Karamel Strooizout
28-03-2024 Vier Pasen in de Speeltuin!
28-03-2024 Gezocht iemand die een boek wil redigeren
28-03-2024 Vrolijk Pasen, column
27-03-2024 Het straten toernooi keert terug naar TC Hippo!
27-03-2024 Een bericht van de Stichting Sportcentrum Wieringen
27-03-2024 Wieringen, 100 jaar eiland aan de vaste wal
27-03-2024 Zwembad De Venne
27-03-2024 Meer nieuws vindt u op www.hollandskroonnieuws.nl
27-03-2024 Middag over Tweede Wereldoorlog bij Regionaal Archief
27-03-2024 Succesvolle Kom binnen bij bedrijven dag Agro Care!
27-03-2024 Programma en uitslagen v.v. Succes
27-03-2024 Uitslagen Dartclub Wieringen
26-03-2024 IJsselmeer en Markermeer klaar voor de zomer
26-03-2024 Veldtocht Noord-Holland 1799 opgenomen in Historische roman
26-03-2024 Asieldier van deze week, hondje Zoé
26-03-2024 Lezing 7 april 2024 in Nieuwe Niedorp over beïnvloeding en propaganda
26-03-2024 Astrid Prins de beste bij de seizoenopening van Boel-Skik ‘92
26-03-2024 Pasen in Oosterland
26-03-2024 Nieuw in Hippolytushoef: Studio Kelly Sue Wieringen nu met een creatieve koffiecorner
26-03-2024 Week van de Groene Tuin helpt Noord-Hollanders op weg om tuin te vergroenen
26-03-2024 Voorwaarden bij vergunningverlening datacenters
26-03-2024 Deposito sparen en de actuele spaarrente bij NIBC
26-03-2024 Woonvisie Hollands Kroon
25-03-2024 De Kom Binnen Bij Bedrijven Dagen zitten erop!
25-03-2024 Overleden de heer Van der Poel
(advertentie)
Occasions
Toyota Yaris Cross 1.5 Hybrid AWD Panoramadak full options
€ 34.995,-

Toyota Yaris 1.5 Hybrid Dynamic
€ 13.345,-

Algemeen nieuws:
Algemeen internetnieuws:
Algemeen wetenschapsnieuws:
Wieringer historie:
Groene Hart vanuit de kerktoren - Klik op de foto voor een grotere versie en meer informatie...