Onderzoek wijst uit; We helpen elkaar vanwege liefde en genegenheid
Uitgegeven op 28-08-2019 om 20:52  |  link  |  bewaar  |  print

NOORD HOLLAND - Elkaar helpen. Van het verzorgen van een huisdier voor een buurvrouw tot intensieve verzorging voor een familielid. Uit onderzoek blijkt dat in de regio’s West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel mensen voor elkaar klaarstaan. Ruim 9 op de 10 inwoners in iedere gemeente doet wel eens iets voor een ander. Dit ligt iets boven het landelijk gemiddelde.

1 op de 3 mantelzorger
Het blijkt dat één op de drie mantelzorger is. Dit is een van de resultaten uit het onderzoek van Onderzoeksbureau I&O Research dat in opdracht van zorgorganisatie Omring onderzoek heeft gedaan naar de hulp en zorg die mensen bieden aan naasten in bovenstaande regio’s naar buiten. Deze groep ‘mantelzorgers’ bestaat veelal uit vrouwen. De grootste leeftijdscategorie is 45-65 jaar. In totaal deden er … respondenten mee aan het onderzoek. Omring-bestuurder Jolanda Buwalda is heel blij met het onderzoek: “Ik ben diep onder de indruk van de onderlinge steun en verstandhouding onder burgers en de onvoorwaardelijke mantelzorg van naasten aan hun dierbaren.”

Hulp is goed vol te houden, maar niet voor iedereen
Een meerderheid van de inwoners kan de hulp bieden en vindt het goed vol te houden. Toch geeft een kwart van de ondervraagden aan het soms zwaar te vinden. En 10% kan het bieden van hulp nauwelijks meer aan. Over het algemeen hebben mantelzorgers moeite om nee te zeggen of vinden de combinatie met werk en dagelijkse bezigheden lastig. Ze hebben er moeite mee om de zorg vol te houden en zien geen ruimte om meer taken op te pakken.
Ook ervaart 15% van de mantelzorgers eenzaamheid als gevolg van de mantelzorgtaken en een kwart kan niet terugvallen op anderen bij hun zorgtaken. Selami Yuksel van gemeente Hoorn: “Een belangrijk aspect is dat 11% van de mantelzorgers aangeeft het ‘eigenlijk niet meer aan te kunnen’.” Dat geeft aan dat er nagedacht moet worden over vroeg signalering van overbelasting van de mantelzorger.” Ook Jolanda vindt dit een belangrijk aspect: “Dat dit soms tot grote offers en isolement leidt, is belangrijk om met elkaar op te pakken. De constatering van professionals in het onderzoek dat bepaalde zaken en taken juist ook niet door hulpverlening opgepakt moet worden, is daarbij ook interessant!”

Inzet sociaal netwerk niet nodig voor bewoners zelf
Inwoners staan klaar voor anderen, bieden regelmatig hulp en houden er rekening mee dat dit vaker gaat voorkomen in de toekomst. Toch ziet een meerderheid de zorg als een verantwoordelijkheid van de overheid en een uitvoerende taak voor zorgprofessionals. Men wil in de toekomst dan ook niet zijn of haar kinderen belasten met de zorg en verwachten dit dan ook niet van hun kinderen. De meningen verschillen over het ontvangen van de zorg: 30% denkt dat men liever zorg ontvangt van een naaste, terwijl 26% denkt dat de voorkeur ligt bij een professionele organisatie. Zorgprofessionals zelf geven vaker aan dat de zorg ook een verantwoordelijkheid van mensen zelf is.

Kijkend naar de toekomst
Als er gekeken wordt naar de toekomst, geeft een kleine meerderheid aan dat zij rekening houden met de inzet van meer hulp, zorg en ondersteuning in de toekomst. Een groot deel legt de verantwoordelijkheid neer bij de overheid en een taak voor zorgprofessionals. Men heeft behoefte aan ondersteuning, begrip, hulp, een zorginstelling die hen ondersteunt en informeert. Daarbij vinden zij dat de gemeente een belangrijke rol moet spelen in bepaalde voorzieningen. Yuksel is blij met de uitkomsten van het onderzoek: “Het biedt handvatten voor een gerichter beleid op mantelzorgers in Hoorn en het ontwikkelen van aanbod dat aansluit bij de wensen en de behoefte van mantelzorgers. Ook biedt het onderzoek aanknopingspunten bij andere beleidsthema’s zoals eenzaamheid. Eenzaamheid is een van de speerpunten van de gemeente.”