(advertentie)
Team Bier en Baco, dag acht, negen, tien en elf
Uitgegeven op 19-06-2018 om 19:10 | link | bewaar | print
NOORD EUROPA - Wij vervolgen het verslag van de vier mannen.
Dag 8
Na het feest en de lange rit van gisteren zijn we er 's avonds op tijd ingegaan en dus ook vroeg wakker. Voor 7 uur staat de eerste al weer op en om 8 uur vertrekken we gedouched en al uit Alta. De koffiepot loopt en het ontbijt stellen we nog even uit. Het doel van vandaag is al maanden bekend...... de Noordkaap. Het noordelijkste puntje van Europa.
We pakken weer de E6 en blijven die bijna de hele dag volgen, lekker makkelijk. De route volgt het Stokkendalen, een langgerekt dal met aan weerzijden bebosde en kale berghelingen met hier en daar sneeuw op de toppen. Slingerend onder en langs de weg lopen stroompjes en rivieren, ook zien we steeds meer en meer rendieren, alleen of in een kudde en vaak met jong. Ook vliegt er nog een grote uil voor de bus uit en zien we in een stukje weide nog 4 grote roofvogels zitten. Wat blijft de natuur hier mooi en ongerept.
Als we Skaidi passeren raken we ook het dal uit en moeten we een paar keer flink klimmen alvorens we weer afdalen richting Olderfjord aan het Porsangerfjorden. Daar verlaten we de E6 en rijden in de richting van de Noordkaap. De weg volgt wederom de waterkant en vele kleine en grote beklimmingen liggen voor. Niet is vlak meer, of je kijkt omlaag door het voorraam of omhoog en dat voor een goeie 100 kilometer. Prachtig. Onze oude dame die ons overal naar toe brengt deze reis neemt alle beklimmingen moeiteloos en wij zijn zeer te spreken daarover.
We rijden al een poosje door het kale landschap, geen boom wil hier groeien en ook de struiken zijn niet al te enthousiast. De rendieren die hier lopen zijn af en toe gemerkt met rode of groene kruizen op de kont en horen bij een boerderijtje. Ze hebben wel wat van de schapen langs de Bierdiek, langs de kant van weg gaan staan wachten tot je vlak bij ze bent met de bus en dan nog gauw oversteken met jonkies achter hun aan. Een paar keer moeten we flink remmen om ze te ontwijken.
De route blijft het fjord volgen en het uitzicht word alleen onderbroken door de tunnels varierent van 190 meter lengte tot wel 6875 meter lengte. Deze lange tunnel is nog wel een vermelding waard. Hij is dus 6875 meter lang en in de richting van de Noordkaap ga je eerst 3 km. naar beneden met 9 procent helling en vervolgen bijna 4 km omhoog met 10 procent stijging. Op het diepste punt rij je 212 meter onder het zeeoppervlak van het Lafjorden door.
Als we bij de Noordkaap aankomen hebben we 3962 kilometer afgelegt om hier te komen. Onderweg zagen we al een cruiseschip leggen en de duitse passagiers zijn allemaal losgelaten bij de kaap. Erg jammer voor de foto's. De Noordkaap zelf is een koude winderige plek met een groot bezoekerscentrum en wat gedenkstenen en uiteraard de ijzeren wereldbol die ze op het puntje gezet hebben. Het uitzicht van 300 meter boven de golven is verschrikkelijk ver. We maken wat foto's, helaas niet met de bus voor de wereldbol en doen nog een bakkie in het centrum. Daarna rijden we over dezelfde weg terug naar Olderfjord, mooi om de weg ook eens van de andere kant te zien.
Na Olderfjord zetten we koers richting Finland waar we willen overnachten. Het landschap is hier anders. De hellingen zijn uitgestrekter en volledig begroeit en waar ook de rotsen en keien plaats moeten maken voor zandgrond.
Via Lakselv blijven we de E6 volgen en komen dichter bij de grens. De plaatsnamen worden tongenbreken maar foenetisch komen we een heel eind. Bij Karasjok slaan we linksaf naar Karigasniemi waar we de grens oversteken. Direkt na de grens is er een camping waar we de bus parkeren. Gert en Richard repareren een probleempje en Roy en Rene zetten de partytent op en beginnen aan het eten. Als we heten eten net op hebben word Roy gebeld door radio Noordkop voor een intervieuw in de live uitzending. Super leuk dat iedereen ons zo volgt, via de verhalen en foto's op facebook en Wieringernieuws en ook via de radio. Op de vraag van Bert Boontjes of hij volgende donderdag weer mag bellen antwoordden we, ja natuurlijk, en word de verbinding verbroken. Daarna zitten we nog met 2 andere teams aan een biertje en gaan we een rondje lopen door het dorpje. We vinden nog een kroegje met zeer uitgebreid assortiment, bier wiskey wijn en gin, en na het opdrinken van de volledige biervoorraad ( wel 9 blikjes ) gaan we weer naar de bus. Daar zitten we nog even gezellig na met team Gouwenberg voor we te bed gaan.
Afgelegde afstand dag 8 528 kilometer
Totaal afgelegde afstand 4252 kilometers
Alta - Skaidi - Olderfjord - Noordkaap Olderfjord - Lakselv - Karasjok - Karigasniemi
Geen diesel
Warme prak Zalmmoot met bami en sate
Dag 9
Voor vandaag maken we weinig plannen, proberen Moermansk te halen en zo niet dan jammer. We moeten de Russische grens over en niemand kan zeggen hoelang dat duurt. De wachttijd loopt uiteen van 20 minutenn tot 5.5 uur. We zien het wel. Op de camping staat een grote blokhut met 2 keukentjes en eettafels. Omdat 's nachts helaas de partytent is stukgewaaid gaan we in de blokhut even ontbijten. Team Gouwenberg schuift ook bij voor eieren met spek en koffie. Tijdens het eten besluiten we om in Rusland bij elkaar te blijven. Dat is wel zo veilig in geval van nood en pech.
De weg richting de grens is een goeie 200km lang en het wegek is keurig. Finland word ook wel het land van de 1000 meren genoemd en daar zien we er ook wel een paar van. Verder is de weg maar saai, geen huizen dorpjes of mooie uitzichten meer alleen maar grauw asfalt vooruit en bomen links en rechts.
Bij de grens aangekomen is het gelukkig rustig. We stoppen voor de slagboom van de Finse grens en melden ons met paspoort in de hand bij de Douane. Na een vlugge blik in de bus is alles in orde en mogen we door. We rijden een 500meter door en daar is hij dan, de Russische grens en het spektakel begint. Als eerste komen we bij een klein hokje aan en stoppen voor de slagboom. Een norse miss Rusland 1963 vraagt om de passeporte en bekijkt ze. Als ze ze teruggeeft krijgen we er nog een formuliertje bij die we in tweevoud moeten invullen bij de volgende grenspost. Daar aangekomen worden we naar binnen gedirigeerd en gaan weer langs een paspoortcontrole en ook het formulier geven we af. Bestuurder voorop en passagiers erachteraan. Als we de ze weer gestempelt terug krijgen met de helft van het formulier gaan we door het poortje naar de volgende halte, hier moeten wij wachten terwijl Gert, de bestuurder, aan tafel nog meer formulieren invult over de auto, bestemming en reden van bezoek. Daarna moeten wij op een bankje wachten terwijl Gert via een poortje bij een lessenaar zijn papieren afgeeft waar ze worden nagekeken. Helaas, 1 fout, gezakt en opnieuw invullen. Wij blijven maar rustig op het bankje wachten.
De 2de keer is Gert wel geslaagd en mogen we terug naar de auto waar gert de deuren en luiken moet openen voor inspectie. Een paar douaniers kruipen erin en controleren de boel en komen lachend naar buiten over wat ze gezien hebben en we krijgen een opgestoken duim. De deuren en luiken mogen we weer sluiten en de slagboom gaat omhoog. Op naar de volgende post. Ook hier weer de paspoorten laten zien, een vlugge blik en we mogen door. We zijn in Rusland!!! De weg ligt voor ons en het gaspedaal gaat tot de bodemplaat. Rijden maar weer.
Het is helaas van korte duur. Voor ons duikt weer een slagboom op en een militair komt uit zijn hokje. Wedereom een vlugge blik en we mogen door. Op naar Moermansk.
Het hele verhaal bij de grens duurde ongeveer een half uurtje voor ons. Later druppelen via de groepsapp de belevenissen van andere teams door. Gekochte geweien en huiden inleveren, geen reserve brandstof mee, de vouwwagen achterlaten omdat het geen eigen kenteken had en 2.5 uur wachten omdat de douane een zelf gevangen vis in de koelbox gevonden hadden. Wij kwamen er goed vanaf als je dit hoor.
Het is nog een goeie 200 kilometer naar Moermansk dus we denken er optijd te kunnen zijn. Dat valt ff tegen. De weg is superslecht, als je sommige stukken al weg kan noemen, geen meter asfalt is vlak vol kuilen en gaten en al slingerent ontwijken we de slechtste stukken. Regelmatig stoppen we even om tot rust te komen en de kronen weer terug in je gebit te stoppen. Echt niet leuk gewoon.
Als de weg wat beter word bereiken we dan eindelijk Moermansk, de stad is grauw en stoffig en de gebouwen zijn vierkante blokken beton met verroeste balkons en afgebladderde verf. We vinden een hotel en proberen duidelijk te maken aan de redelijk engels sprekende receptioniste dat we voor 6personen bedden willen en voor de auto's een beveilgde parkeerplek. Na 10minuten praten blijkt het hotel vol en de voor de auto's geen plek maar in het andere hotel is nog wel plek. We rijden daarheen melden ons bij de receptie. Via google translate boeken we een paar kamers en plekken voor de auto's.
Nadat we de tassen in de kamers hebben we gebracht lopen we een rondje opzoek naar een restaurant. Als we die gevonden hebben en aan tafel zitten ontcijferen we via alweer google translate de menukaart en bestellen wat biertjes en eten. Het eten smaakte prima en van de rekening schieten we in de lach. Goedkoper kan bijna niet. We vinden nog een club met muziek en met een paar drankjes praten we nog even na. Na het maken van een paar danspasjes en het bekijken van de danseressen op het podium gaan we weer terug naar het hotel voor de nachtrust.
Afgelegde afstand dag 9 429 kilometers
Totaal afgelegde afstand 4681 kilometers
Karigasniemi - grens fin-rus - Moermansk
Getankte diesel 138 liters
Totaal getankte diesel 698 liters
Warme prak, uit eten gegaan
Dag10
(zoek de verschillen...)
IJsbreker Lenin
Om half acht zitten we aan het ontbijt in het hotel. Een russische kogelstootster bakt verse eieren voor en de pannekoekjes liggen al klaar. Daarna stappen we in de auto en rijden richting de haven. Daar ligt de Lenin aangemeerd. Een grote Russische atoomijsbreker die nu in gebruik is als museum maar helaas gesloten. We maken wat foto's en stappen in de auto, op naar Sint Petersburg. We rijden Moermansk uit en Sint Petersburg staat al op de borden, 1382 kilometer verderop. We proberen daar vandaag zoveel mogelijk vanaf te rijden.
Over de weg kunnen we kort zijn recht, lang en links/rechts bomen met af en toe een opening waar je een meertje of rivier ziet. Verder is het maar saai de hele dag. De afzettingen bij wegwerkzaamheden zijn nog wel een dingetje, die zijn er amper. Een bordje met een scheppend mannetje, daarna borden dat je snelheid omlaag moet en hop, zo de bouwplaats op.
Slingerend tussen kranen en vrachtwagens, opgebroken asfalt en uitgefreesde stukken weg, om wegwerkers en strepentrekkers heen, alles kan hier. Af en toe staat er een stoplicht als het echt smal word of een mannetje met een bordje als er een vrachtwagen moet keren of een machine die de weg oversteekt. En dit allemaal over lengtes van 30 a 40 kilometer, om daarna weer een stuk te kunnen doorrijden. Op een gegeven moment staan we weer voor een stoplicht en de mensen voor ons zijn uitgestapt, blijkbaar duurt dit wat langer. We vragen ons af wat er loos is en via via krijgen we te horen dat ze met dynamiet een stuk rots hebben opgeblazen en nu de weg aan het vrijmaken zijn. We wachten het rustig af, het is mooi weer dus we staan gezellig naast de auto.
Terwijl we daar staan te wachten bereikt ons triest nieuw van Wieringen af, familieleden zijn omgekomen bij een auto ongeluk de dag ervoor en even word het stil. Wij willen familie en vrienden condoleren met dit grote verlies en onze gedachten zijn bij jullie.
Als we weer verder rijden blijft alles hetzelfde. Grauw asfalt met bomen links en rechts. De Russen rijden als maloten. Inhalen onderaan aan de helling of vlak voor een blinde bocht is heel normaal en regelmatig zien we bijna ongelukken dat maar echt net goed gaat. Na 500 kilometer komen we een tankstation tegen, de tweede sinds Moermansk, en gooien hem weer vol. Daar spreken we ook een ander team en die weten te vertellen dat er over ongeveer 300 kilometer een camping is en we besluiten om daar ook naar toe te gaan.
Als we in de buurt van de camping komen kijken we goed uit naar een bordje of ziets. We vinden die niet en ook op de kaart staat niks. Telefoon en internet bereik is al een poosje weg dus zoeken word ook niks. We blijven doorrijden. Na een tijdje zien we wel een bordje camping, nemen de afrit en rijden het bos in. Bij de slagboom aangekomen zien we met moeite de beheerder opstaan en naar ons toe lopen. We proberen de beste man duidelijk te maken wat we willen maar hij spreekt geen Engels en wij geen Russisch, hij haalt zijn vrouw erbij en het wordt er niet beter op. De slagboom blijft dicht en na een klein rondje over de 'camping' rijden we maar door. Dit wordt hem niet. Als we kort daarna een haartje bereik hebben zoeken we gauw een camping op Google Maps en die vinden we in Petrozavodsk, 60 kilometer verderop. Daar aangekomen moeten we eerst door de stad. Wat een oude vieze bende zeg. Vervallen huizen, ingestorte schuurtjes, overal vuil en afval. In de weg zitten kuilen of kraters, net hoe je het noemt, waar een Lada in verdwijnt. Bizar.
Alls we dan uiteindelijk de camping vinden bellen we aan bij de poort, een niet Engels sprekende nachtwaker komt naar buiten en geeft ons een telefoon. Aan de andere kant van de lijn zit een wel Engels sprekende Rus godzijdank. We leggen uit wat we willen en geven de telefoon terug aan de nachtwaker, die opent de poort en we mogen een plekkie zoeken. We zien nog een team van de rally staan staan en maken nog een praatje terwijl de soep en worsten staan te warmen. Nog ff nazitten en volledig lek gestoken worden door de miggen en dan is het bedtijd.
Afgelegde afstand dag 10: 926 kilometer
Afgelegde afstand totaal: 5617 kilometers
Moermansk - Nivskij - Belomorrsk - Petrozavodsk
Getankte diesel: 157 liters
Totaal getankte diesel: 855 liters
Warme prak, goulashsoep met broodje knakworst
Dag 11
Bij de auto op de camping zitten we naast de bus. Team gouwenberg schuift ook aan en we maken de plannen voor vandaag. Naar Sint Peterburg en daar een camping zoeken en de dag erna de stad bekijken. Omdat de afstand niet zo groot is en we nog wel lekker zitten in het zonnetje zetten we nog een pot koffie. Als die op is pakken we de boel in en zoeken een supermarkt voor wat boodschapjes. Daarna rijden we door de stad richting de snelweg naar Sint Peterburg.
We blijven ons verbazen dat we niks geen wilde dieren zien langs de weg. Niet langs de bosrand en ook niet als roadkill op de weg. Een heel verschil met Noorwegen zo. Wat we wel zien zijn kapotte Russische auto's die nog rijden. Bumpers eraf, ramen dichtgetaped, rondom in de deuken alles rijd hier gewoon. Ook zien we veel oude auto's en vrachtwagens. Lada, Kamaz, Volvo 144, Golf 1, grote freightliners, alles wordt hier op de weg gehouden en een APK nooit van gehoord.
Als we dichter we bij Sint Petersburg komen krijgen we wat meer uitzicht om ons heen. Bossen veranderen in weilanden en de boeren werken op de akkers. De tweebaansweg is recht en eentonig en vlak voor de grote ringweg raken we in de file. Ff voor het goede beeld, we rijden op een 'snelweg' wat gewoon een veredelde betonweg is met klein strookje vluchtstrook en verharde berm. Als we in de file staan valt onze mond open van verbazing. De Russische automobilisten hebben duidelijk niks op met geduldig wachten en verkeersregels. Links en rechts worden we voorbij gereden. Tegemoet komend verkeer maakt niet uit, hup er voorbij en de ander door de verharde berm. Niemand die toetert of boos word, gewoon gang blijven houden.
Dan zien we Sint Petersburg voor ons liggen. Grote flatgebouwen vormen de buitenwijken en veel meer worden er nog gebouwd. De flats zien er schoon en kleurig uit. Wat een verschil met Moermansk. Over de ringweg rijden we richting de camping. Daar aangekomen blijkt dat niet meer dan een ge-asfalteerde parkeerplaats te zijn en we rijden door naar de volgende. Helaas is de tweede camping al een paar jaar dicht en wordt nu veranderd in een speelparadijs voor kinderen. Terwijl we staan te overleggen waar nu heen worden we aangesproken door een vrouwtje en zij geeft ons het adres en nummer van een andere camping net buiten de stad. Hij ligt wel een eindje buiten de stad maar er is plek.
Wij rijden erheen en vinden de camping. Daar worden we opgevangen door een vrouwtje die wat Europese talen spreekt en laat ons de voorzieningen zien en regelt dat we nog in het restaurant mogen eten wat eigenlijk bijna zou sluiten. We eten even lekker en kijken nog de WK wedstrijd af. Daarna gaan we bij de auto zitten en maken nog een kampvuurtje samen met team Gouwenberg en Cooks on Wheels die hier ook slapen. Laat kruipen we erin.
Het is weer tijd om wat sponsers te bedanken.
Jack Tesselaar, bedankt voor je reserve banden met velg.
Ewalds mode, bedankt voor je support
Wiseco PMI Europe, bedankt voor de luchtfilters
Peter Ruig, bedankt voor de extra dieseltank
Henk-Jan Wittink voor de verslaggeving op Wieringernieuws
Afgelegde afstand dag 11: 482 kilometer
Totaal afgelegde afstand: 6099 kilometer
Petrozavodsk - Volhov - Sint Petersburg
Geen diesel
Warme prak, lekker uit eten geweest!
Uitgegeven op 19-06-2018 om 19:10 | link | bewaar | print
NOORD EUROPA - Wij vervolgen het verslag van de vier mannen.
Dag 8
Na het feest en de lange rit van gisteren zijn we er 's avonds op tijd ingegaan en dus ook vroeg wakker. Voor 7 uur staat de eerste al weer op en om 8 uur vertrekken we gedouched en al uit Alta. De koffiepot loopt en het ontbijt stellen we nog even uit. Het doel van vandaag is al maanden bekend...... de Noordkaap. Het noordelijkste puntje van Europa.
We pakken weer de E6 en blijven die bijna de hele dag volgen, lekker makkelijk. De route volgt het Stokkendalen, een langgerekt dal met aan weerzijden bebosde en kale berghelingen met hier en daar sneeuw op de toppen. Slingerend onder en langs de weg lopen stroompjes en rivieren, ook zien we steeds meer en meer rendieren, alleen of in een kudde en vaak met jong. Ook vliegt er nog een grote uil voor de bus uit en zien we in een stukje weide nog 4 grote roofvogels zitten. Wat blijft de natuur hier mooi en ongerept.
Als we Skaidi passeren raken we ook het dal uit en moeten we een paar keer flink klimmen alvorens we weer afdalen richting Olderfjord aan het Porsangerfjorden. Daar verlaten we de E6 en rijden in de richting van de Noordkaap. De weg volgt wederom de waterkant en vele kleine en grote beklimmingen liggen voor. Niet is vlak meer, of je kijkt omlaag door het voorraam of omhoog en dat voor een goeie 100 kilometer. Prachtig. Onze oude dame die ons overal naar toe brengt deze reis neemt alle beklimmingen moeiteloos en wij zijn zeer te spreken daarover.
We rijden al een poosje door het kale landschap, geen boom wil hier groeien en ook de struiken zijn niet al te enthousiast. De rendieren die hier lopen zijn af en toe gemerkt met rode of groene kruizen op de kont en horen bij een boerderijtje. Ze hebben wel wat van de schapen langs de Bierdiek, langs de kant van weg gaan staan wachten tot je vlak bij ze bent met de bus en dan nog gauw oversteken met jonkies achter hun aan. Een paar keer moeten we flink remmen om ze te ontwijken.
De route blijft het fjord volgen en het uitzicht word alleen onderbroken door de tunnels varierent van 190 meter lengte tot wel 6875 meter lengte. Deze lange tunnel is nog wel een vermelding waard. Hij is dus 6875 meter lang en in de richting van de Noordkaap ga je eerst 3 km. naar beneden met 9 procent helling en vervolgen bijna 4 km omhoog met 10 procent stijging. Op het diepste punt rij je 212 meter onder het zeeoppervlak van het Lafjorden door.
Als we bij de Noordkaap aankomen hebben we 3962 kilometer afgelegt om hier te komen. Onderweg zagen we al een cruiseschip leggen en de duitse passagiers zijn allemaal losgelaten bij de kaap. Erg jammer voor de foto's. De Noordkaap zelf is een koude winderige plek met een groot bezoekerscentrum en wat gedenkstenen en uiteraard de ijzeren wereldbol die ze op het puntje gezet hebben. Het uitzicht van 300 meter boven de golven is verschrikkelijk ver. We maken wat foto's, helaas niet met de bus voor de wereldbol en doen nog een bakkie in het centrum. Daarna rijden we over dezelfde weg terug naar Olderfjord, mooi om de weg ook eens van de andere kant te zien.
Na Olderfjord zetten we koers richting Finland waar we willen overnachten. Het landschap is hier anders. De hellingen zijn uitgestrekter en volledig begroeit en waar ook de rotsen en keien plaats moeten maken voor zandgrond.
Via Lakselv blijven we de E6 volgen en komen dichter bij de grens. De plaatsnamen worden tongenbreken maar foenetisch komen we een heel eind. Bij Karasjok slaan we linksaf naar Karigasniemi waar we de grens oversteken. Direkt na de grens is er een camping waar we de bus parkeren. Gert en Richard repareren een probleempje en Roy en Rene zetten de partytent op en beginnen aan het eten. Als we heten eten net op hebben word Roy gebeld door radio Noordkop voor een intervieuw in de live uitzending. Super leuk dat iedereen ons zo volgt, via de verhalen en foto's op facebook en Wieringernieuws en ook via de radio. Op de vraag van Bert Boontjes of hij volgende donderdag weer mag bellen antwoordden we, ja natuurlijk, en word de verbinding verbroken. Daarna zitten we nog met 2 andere teams aan een biertje en gaan we een rondje lopen door het dorpje. We vinden nog een kroegje met zeer uitgebreid assortiment, bier wiskey wijn en gin, en na het opdrinken van de volledige biervoorraad ( wel 9 blikjes ) gaan we weer naar de bus. Daar zitten we nog even gezellig na met team Gouwenberg voor we te bed gaan.
Afgelegde afstand dag 8 528 kilometer
Totaal afgelegde afstand 4252 kilometers
Alta - Skaidi - Olderfjord - Noordkaap Olderfjord - Lakselv - Karasjok - Karigasniemi
Geen diesel
Warme prak Zalmmoot met bami en sate
Dag 9
Voor vandaag maken we weinig plannen, proberen Moermansk te halen en zo niet dan jammer. We moeten de Russische grens over en niemand kan zeggen hoelang dat duurt. De wachttijd loopt uiteen van 20 minutenn tot 5.5 uur. We zien het wel. Op de camping staat een grote blokhut met 2 keukentjes en eettafels. Omdat 's nachts helaas de partytent is stukgewaaid gaan we in de blokhut even ontbijten. Team Gouwenberg schuift ook bij voor eieren met spek en koffie. Tijdens het eten besluiten we om in Rusland bij elkaar te blijven. Dat is wel zo veilig in geval van nood en pech.
De weg richting de grens is een goeie 200km lang en het wegek is keurig. Finland word ook wel het land van de 1000 meren genoemd en daar zien we er ook wel een paar van. Verder is de weg maar saai, geen huizen dorpjes of mooie uitzichten meer alleen maar grauw asfalt vooruit en bomen links en rechts.
Bij de grens aangekomen is het gelukkig rustig. We stoppen voor de slagboom van de Finse grens en melden ons met paspoort in de hand bij de Douane. Na een vlugge blik in de bus is alles in orde en mogen we door. We rijden een 500meter door en daar is hij dan, de Russische grens en het spektakel begint. Als eerste komen we bij een klein hokje aan en stoppen voor de slagboom. Een norse miss Rusland 1963 vraagt om de passeporte en bekijkt ze. Als ze ze teruggeeft krijgen we er nog een formuliertje bij die we in tweevoud moeten invullen bij de volgende grenspost. Daar aangekomen worden we naar binnen gedirigeerd en gaan weer langs een paspoortcontrole en ook het formulier geven we af. Bestuurder voorop en passagiers erachteraan. Als we de ze weer gestempelt terug krijgen met de helft van het formulier gaan we door het poortje naar de volgende halte, hier moeten wij wachten terwijl Gert, de bestuurder, aan tafel nog meer formulieren invult over de auto, bestemming en reden van bezoek. Daarna moeten wij op een bankje wachten terwijl Gert via een poortje bij een lessenaar zijn papieren afgeeft waar ze worden nagekeken. Helaas, 1 fout, gezakt en opnieuw invullen. Wij blijven maar rustig op het bankje wachten.
De 2de keer is Gert wel geslaagd en mogen we terug naar de auto waar gert de deuren en luiken moet openen voor inspectie. Een paar douaniers kruipen erin en controleren de boel en komen lachend naar buiten over wat ze gezien hebben en we krijgen een opgestoken duim. De deuren en luiken mogen we weer sluiten en de slagboom gaat omhoog. Op naar de volgende post. Ook hier weer de paspoorten laten zien, een vlugge blik en we mogen door. We zijn in Rusland!!! De weg ligt voor ons en het gaspedaal gaat tot de bodemplaat. Rijden maar weer.
Het is helaas van korte duur. Voor ons duikt weer een slagboom op en een militair komt uit zijn hokje. Wedereom een vlugge blik en we mogen door. Op naar Moermansk.
Het hele verhaal bij de grens duurde ongeveer een half uurtje voor ons. Later druppelen via de groepsapp de belevenissen van andere teams door. Gekochte geweien en huiden inleveren, geen reserve brandstof mee, de vouwwagen achterlaten omdat het geen eigen kenteken had en 2.5 uur wachten omdat de douane een zelf gevangen vis in de koelbox gevonden hadden. Wij kwamen er goed vanaf als je dit hoor.
Het is nog een goeie 200 kilometer naar Moermansk dus we denken er optijd te kunnen zijn. Dat valt ff tegen. De weg is superslecht, als je sommige stukken al weg kan noemen, geen meter asfalt is vlak vol kuilen en gaten en al slingerent ontwijken we de slechtste stukken. Regelmatig stoppen we even om tot rust te komen en de kronen weer terug in je gebit te stoppen. Echt niet leuk gewoon.
Als de weg wat beter word bereiken we dan eindelijk Moermansk, de stad is grauw en stoffig en de gebouwen zijn vierkante blokken beton met verroeste balkons en afgebladderde verf. We vinden een hotel en proberen duidelijk te maken aan de redelijk engels sprekende receptioniste dat we voor 6personen bedden willen en voor de auto's een beveilgde parkeerplek. Na 10minuten praten blijkt het hotel vol en de voor de auto's geen plek maar in het andere hotel is nog wel plek. We rijden daarheen melden ons bij de receptie. Via google translate boeken we een paar kamers en plekken voor de auto's.
Nadat we de tassen in de kamers hebben we gebracht lopen we een rondje opzoek naar een restaurant. Als we die gevonden hebben en aan tafel zitten ontcijferen we via alweer google translate de menukaart en bestellen wat biertjes en eten. Het eten smaakte prima en van de rekening schieten we in de lach. Goedkoper kan bijna niet. We vinden nog een club met muziek en met een paar drankjes praten we nog even na. Na het maken van een paar danspasjes en het bekijken van de danseressen op het podium gaan we weer terug naar het hotel voor de nachtrust.
Afgelegde afstand dag 9 429 kilometers
Totaal afgelegde afstand 4681 kilometers
Karigasniemi - grens fin-rus - Moermansk
Getankte diesel 138 liters
Totaal getankte diesel 698 liters
Warme prak, uit eten gegaan
Dag10
(zoek de verschillen...)
IJsbreker Lenin
Om half acht zitten we aan het ontbijt in het hotel. Een russische kogelstootster bakt verse eieren voor en de pannekoekjes liggen al klaar. Daarna stappen we in de auto en rijden richting de haven. Daar ligt de Lenin aangemeerd. Een grote Russische atoomijsbreker die nu in gebruik is als museum maar helaas gesloten. We maken wat foto's en stappen in de auto, op naar Sint Petersburg. We rijden Moermansk uit en Sint Petersburg staat al op de borden, 1382 kilometer verderop. We proberen daar vandaag zoveel mogelijk vanaf te rijden.
Over de weg kunnen we kort zijn recht, lang en links/rechts bomen met af en toe een opening waar je een meertje of rivier ziet. Verder is het maar saai de hele dag. De afzettingen bij wegwerkzaamheden zijn nog wel een dingetje, die zijn er amper. Een bordje met een scheppend mannetje, daarna borden dat je snelheid omlaag moet en hop, zo de bouwplaats op.
Slingerend tussen kranen en vrachtwagens, opgebroken asfalt en uitgefreesde stukken weg, om wegwerkers en strepentrekkers heen, alles kan hier. Af en toe staat er een stoplicht als het echt smal word of een mannetje met een bordje als er een vrachtwagen moet keren of een machine die de weg oversteekt. En dit allemaal over lengtes van 30 a 40 kilometer, om daarna weer een stuk te kunnen doorrijden. Op een gegeven moment staan we weer voor een stoplicht en de mensen voor ons zijn uitgestapt, blijkbaar duurt dit wat langer. We vragen ons af wat er loos is en via via krijgen we te horen dat ze met dynamiet een stuk rots hebben opgeblazen en nu de weg aan het vrijmaken zijn. We wachten het rustig af, het is mooi weer dus we staan gezellig naast de auto.
Terwijl we daar staan te wachten bereikt ons triest nieuw van Wieringen af, familieleden zijn omgekomen bij een auto ongeluk de dag ervoor en even word het stil. Wij willen familie en vrienden condoleren met dit grote verlies en onze gedachten zijn bij jullie.
Als we weer verder rijden blijft alles hetzelfde. Grauw asfalt met bomen links en rechts. De Russen rijden als maloten. Inhalen onderaan aan de helling of vlak voor een blinde bocht is heel normaal en regelmatig zien we bijna ongelukken dat maar echt net goed gaat. Na 500 kilometer komen we een tankstation tegen, de tweede sinds Moermansk, en gooien hem weer vol. Daar spreken we ook een ander team en die weten te vertellen dat er over ongeveer 300 kilometer een camping is en we besluiten om daar ook naar toe te gaan.
Als we in de buurt van de camping komen kijken we goed uit naar een bordje of ziets. We vinden die niet en ook op de kaart staat niks. Telefoon en internet bereik is al een poosje weg dus zoeken word ook niks. We blijven doorrijden. Na een tijdje zien we wel een bordje camping, nemen de afrit en rijden het bos in. Bij de slagboom aangekomen zien we met moeite de beheerder opstaan en naar ons toe lopen. We proberen de beste man duidelijk te maken wat we willen maar hij spreekt geen Engels en wij geen Russisch, hij haalt zijn vrouw erbij en het wordt er niet beter op. De slagboom blijft dicht en na een klein rondje over de 'camping' rijden we maar door. Dit wordt hem niet. Als we kort daarna een haartje bereik hebben zoeken we gauw een camping op Google Maps en die vinden we in Petrozavodsk, 60 kilometer verderop. Daar aangekomen moeten we eerst door de stad. Wat een oude vieze bende zeg. Vervallen huizen, ingestorte schuurtjes, overal vuil en afval. In de weg zitten kuilen of kraters, net hoe je het noemt, waar een Lada in verdwijnt. Bizar.
Alls we dan uiteindelijk de camping vinden bellen we aan bij de poort, een niet Engels sprekende nachtwaker komt naar buiten en geeft ons een telefoon. Aan de andere kant van de lijn zit een wel Engels sprekende Rus godzijdank. We leggen uit wat we willen en geven de telefoon terug aan de nachtwaker, die opent de poort en we mogen een plekkie zoeken. We zien nog een team van de rally staan staan en maken nog een praatje terwijl de soep en worsten staan te warmen. Nog ff nazitten en volledig lek gestoken worden door de miggen en dan is het bedtijd.
Afgelegde afstand dag 10: 926 kilometer
Afgelegde afstand totaal: 5617 kilometers
Moermansk - Nivskij - Belomorrsk - Petrozavodsk
Getankte diesel: 157 liters
Totaal getankte diesel: 855 liters
Warme prak, goulashsoep met broodje knakworst
Dag 11
Bij de auto op de camping zitten we naast de bus. Team gouwenberg schuift ook aan en we maken de plannen voor vandaag. Naar Sint Peterburg en daar een camping zoeken en de dag erna de stad bekijken. Omdat de afstand niet zo groot is en we nog wel lekker zitten in het zonnetje zetten we nog een pot koffie. Als die op is pakken we de boel in en zoeken een supermarkt voor wat boodschapjes. Daarna rijden we door de stad richting de snelweg naar Sint Peterburg.
We blijven ons verbazen dat we niks geen wilde dieren zien langs de weg. Niet langs de bosrand en ook niet als roadkill op de weg. Een heel verschil met Noorwegen zo. Wat we wel zien zijn kapotte Russische auto's die nog rijden. Bumpers eraf, ramen dichtgetaped, rondom in de deuken alles rijd hier gewoon. Ook zien we veel oude auto's en vrachtwagens. Lada, Kamaz, Volvo 144, Golf 1, grote freightliners, alles wordt hier op de weg gehouden en een APK nooit van gehoord.
Als we dichter we bij Sint Petersburg komen krijgen we wat meer uitzicht om ons heen. Bossen veranderen in weilanden en de boeren werken op de akkers. De tweebaansweg is recht en eentonig en vlak voor de grote ringweg raken we in de file. Ff voor het goede beeld, we rijden op een 'snelweg' wat gewoon een veredelde betonweg is met klein strookje vluchtstrook en verharde berm. Als we in de file staan valt onze mond open van verbazing. De Russische automobilisten hebben duidelijk niks op met geduldig wachten en verkeersregels. Links en rechts worden we voorbij gereden. Tegemoet komend verkeer maakt niet uit, hup er voorbij en de ander door de verharde berm. Niemand die toetert of boos word, gewoon gang blijven houden.
Dan zien we Sint Petersburg voor ons liggen. Grote flatgebouwen vormen de buitenwijken en veel meer worden er nog gebouwd. De flats zien er schoon en kleurig uit. Wat een verschil met Moermansk. Over de ringweg rijden we richting de camping. Daar aangekomen blijkt dat niet meer dan een ge-asfalteerde parkeerplaats te zijn en we rijden door naar de volgende. Helaas is de tweede camping al een paar jaar dicht en wordt nu veranderd in een speelparadijs voor kinderen. Terwijl we staan te overleggen waar nu heen worden we aangesproken door een vrouwtje en zij geeft ons het adres en nummer van een andere camping net buiten de stad. Hij ligt wel een eindje buiten de stad maar er is plek.
Wij rijden erheen en vinden de camping. Daar worden we opgevangen door een vrouwtje die wat Europese talen spreekt en laat ons de voorzieningen zien en regelt dat we nog in het restaurant mogen eten wat eigenlijk bijna zou sluiten. We eten even lekker en kijken nog de WK wedstrijd af. Daarna gaan we bij de auto zitten en maken nog een kampvuurtje samen met team Gouwenberg en Cooks on Wheels die hier ook slapen. Laat kruipen we erin.
Het is weer tijd om wat sponsers te bedanken.
Jack Tesselaar, bedankt voor je reserve banden met velg.
Ewalds mode, bedankt voor je support
Wiseco PMI Europe, bedankt voor de luchtfilters
Peter Ruig, bedankt voor de extra dieseltank
Henk-Jan Wittink voor de verslaggeving op Wieringernieuws
Afgelegde afstand dag 11: 482 kilometer
Totaal afgelegde afstand: 6099 kilometer
Petrozavodsk - Volhov - Sint Petersburg
Geen diesel
Warme prak, lekker uit eten geweest!
Actueel...
Occasions