Cult-voetballer 'Piel' stopt er mee
Uitgegeven op 25-05-2018 om 08:51  |  link  |  bewaar  |  print

(door: Derk Johansen)
HIPPOLYTUSHOEF - Aan alles komt ooit een eind, zelfs aan de langgerekte voetbalcarrière van Michel Jansma alias 'Piel'. En dat, zo moet ik eerlijk bekennen, stemt me toch wat melancholiek. Om te beweren dat de inmiddels vijftigjarige Wieringer een topvoetballer was, nou, nee, eerder een gemankeerde speler. Toch was hij een ding wel: een onvervalste cult-voetballer.

Jansma leerde voetballen op het schoolplein van de Henricus, tijdens de urenlange partijtjes met de jassen op de grond als doelpalen. Typerend voor veel van die Henricusplein-jongens (H. Nieuwenhuizen, A, Smit, F. Ooms, G.J. Wiegman, H. Hamming, J. de Does, J.K. Visser, B. van Ledden, de Schouten-broers, F. Ottens, B. Kraan en noem ze allemaal maar op) was toch wel het veel te ver door voeren van allerhande trucs, vaak totaal overbodig, helemaal niet efficiënt. Maar ja, het waren liefhebbers, het was de tijd van Voetbal 80, en supertalent Gerald Vanenburg liet hen op televisie de opwip-trucjes zien, de hakjes, de schaartjes en andere schijnbewegingen.

Dus vraagt u zich af hoe Michel Jansma ooit de bijnaam 'Piel' verwierf? Welnu, zie hem voetballen, en u weet genoeg. Introduceerde Tscheu La Ling in navolging van Piet Keizer ooit de twee-dubbele schaar, voor 'Piel' was dit niet genoeg. Nee, hij kwam op de proppen met de drie-dubbele, zelfs vierdubbele schaar. Efficiënt? Neen. Leuk om te zien: jazeker. Ik heb tegenstanders en toeschouwers langs de lijn helemaal in een deuk zien liggen om de ludieke schaartjes van Michel Jansma. Als geen ander wist hij dat voetbal ook entertainment was.


Typerend, een oude vos verleert zijn streken niet... Kijk toch eens hoe Michel Jansma (links op de foto) hier uiterst sneaky een tegenstander pootje haakt... (Foto: Anita Hoekstra)

Maar voetbal was voor hem ook oorlog. Denk eens terug aan de Michel Jansma uit de jaren negentig, met zijn lange, Argentijnse manen. Er waren ooit wedstrijden waar de doorgaans zo sympathieke Jansma schopte op alles wat bewoog. Zelden zo'n aardige jongen ontmoet, die tijdens voetbalwedstrijden zo'n rode waas voor de ogen kreeg. Talloze gele en rode kaarten vielen hem dan ook ten deel, na bikkelharde charges en mekkeren tegen de scheids. Op het veld, maar ook in de zaal.

Maar goed, het is hem vergeven. Want wat heeft hij het lang volgehouden! Bekijk de namen van de Henricusplein-jongens nog eens terug. Bijna allemaal zijn ze al lang en breed met voetballen gestopt, maar Jansma ging door tot het bittere einde. Omdat hij bovenal een echte liefhebber is. Gek op het spelletje. Kenmerkend voor al die Henricusplein-voetballes is eigenijk ook wel dat geen van allen echt een imposante loopbaan achter de naam heeft. Onderbondvoetballers - stuk voor stuk. Een enkeling haalde nog wel het eerste, maar de meesten bereikten niet eens de selectie...

Zo ook Michel Jansma, die voornamelijk uitkwam voor Succes-4. Hoe het dan komt dat zijn zoons, Yoeri en Rick, wel vaste waarden voor Succes-1 zijn? U raadt het al: zij laten de Henricus-trucs achterwege... Maar reken maar dat hij trots is op zijn jongens. Supertrots welteverstaan. Met een gerust hart kon hij woensdagavond 23 mei 2018 dan ook definitief de kicksen uittrekken. Het is volbracht. Het einde van een tijdperk.