Tonegido compleet van slag
Uitgegeven op 27-03-2018 om 12:37  |  link  |  bewaar  |  print

HIPPOLYTUSHOEF - Hoe dicht vreugde en verdriet, hoop en vrees, geloof en ongeloof bij elkaar kunnen liggen werd zondagmiddag duidelijk na de laatste thuiswedstrijd van dit seizoen van de handballers van Tonegido.

Vorige week werd er knap gewonnen en werd de koppositie in de hoofdklasse D over genomen van Vido. Nu moesten de heren het opnemen tegen Zaanstreek. Vanaf het eerste fluitsignaal hadden de Wieringers grip op de wedstrijd. Er werd gemakkelijk gescoord en al snel was er een gat geslagen 9-4. Zaanstreek leek rijp voor de sloop en ook na 30 minuten spel leek er geen vuiltje aan de lucht en kon er met een 17-10 voorsprong gerust worden.

De tweede helft begon nog redelijk maar langzaam kwam Zaanstreek terug in de wedstrijd al was dat na 15 minuten in de tweede helft aan de score nog niet te zien 26-19. Vanaf Dat moment ging alles mis wat maar mis kon gaan. Aanvallen liepen steeds stuk op de verdediging, taken werden niet meer uitgevoerd, ballen vielen steeds net verkeerd en de bezoekers uit Zaandam speelden hun beste kwartier uit hun bestaan. Tonegido was totaal van slag. De ploeg die zo graag kampioen wil worden om zo te promoveren scoorde nog maar één keer, de bezoekers lieten een slagveld achter en scoorden nog tien! keer waardoor er een 27-29 nederlaag moest worden geïncasseerd. De nederlaag kwam als een mokerslag aan. Hoe kon dit in vredesnaam gebeuren. Spelers en publiek bleven geslagen achter in een doodstille zaal. Zo dicht bij een kampioenschap en nu weer zo ver weg.

Er gloort voor de positievelingen onder u echter nog een sprankje hoop. Als op zaterdag 7 april Vido zijn laatste wedstrijd tegen Volendam gelijk speelt of verliest en de Tonegido weet aartsrivaal VZV te verslaan dan nog is het kampioenschap een feit.

Mocht dit ook niet lukken dan moeten rangorde wedstrijden een eventuele promotie naar de tweede divisie bewerkstelligen. Zondagmiddag heerste na de wedstrijd aan de Belterlaan alleen maar ongeloof en stond bij menigeen het huilen nader dan het lachen.