Over accu's, door André FlemingUitgegeven op 08-09-2014 om 22:39 |
link |
bewaar |
printDE HAUKES - André Fleming, eigenaar van IQ Accu.nl reageert op een artikel over accu's in het blad Motorboot
André Fleming:
Geachte Hr Koers/Majoor.
Na enige publicaties, heb ik de behoeft te reageren.
Er zijn de afgelopen 10 jaar diverse ontwikkelingen in de accu industrie voorbijgekomen.
Na de teloorgang van een hoog lood gehalte in accu's de afgelopen 20 jaar, waarvoor andere legeringen in de plaats kwamen(Calcium toevoegingen) voor startaccu's met een voor injectiemotoren en intredende elektronica een hogere restspanning tijdens starten nodig bleken, is de handel, niet vies van extra winst, verkochten deze accu's met een semi tractie sticker als "bootaccu".
Zoals in vele bedrijfstakken, zijn mensen gevoelig voor valse sentimenten, immers een boot accu is geen vrachtwagenaccu.
Uw blad is ook een door mij veel gelezen blad, echter na het artikel van de calcium accu,s beplakt met een sticker' Van oosten Maintenanche Free' (VMF) accu, als semi tractie accu's, deed mij besluiten, mijn abonnement op te zeggen, nadat er geen dialoog ontstond met de redactie.
Daar accu's ongeveer mijn levenswerk zijn geworden en de ervaringen met testen, metingen en diepgaander onderzoek(voorheen met Ir Eric Meijer ✟ 2012) en vergelijkingen middels praktijk en computer ontlaad-testen, is mijn inzicht breed geworden.
Helaas heb ik grove misstanden geconstateerd, een simpel voorbeeld, veelal misbruikt zijn de semi tractie stickers op startaccu's geplakt.Kennelijk veranderd de dikte van de platen door een sticker!
Dat is maar een simpel voorbeeld, het kan veel erger. Het loodgehalte is in zeer veel accu's minder dan 50 %, bij startaccu's gecompenseerd door Calcium en sterkere zwavelzuur verdunning 45 % i.p.v. 37 %. Hierdoor ontstaat veel hogere slijtage en wordt de levensduur bekort.
20 jaar geleden was een acculeeftijd van 10 jaar normaal, zowel voor start als semi tractie, maar hier bereiken we al een punt van discussie, immers de gebruik' s vorm en temperatuur alsmede de mate van ontlading is sterk hierop van invloed, dus bewijs maar hoe het komt, dat soms accu's zeer vroegtijdig disfunctioneren!
Dit heeft alleen nog maar betrekking op de " normale accu's".
In 1995 ben ik alternatieven gaan zoeken, voor de elk jaar weer kapotte startaccu voor mijn Bukh 20 Pk. Dat viel niet mee, uiteraard was de gelaccu een goede oplossing,(lage zelfontlading) maar de (door)start capaciteiten waren een zwak punt.
Door de betere isolatie vanwege gel bestond het voordeel van winterbestendigheid, echter de interne weerstand liep bij langere zware belasting hoog op.
Een spiraal cel accu in Agm constructie , was een ander alternatief, daarbij was de hoge startwaarde een grote plus!
Maar ook hier bleek een langere starttijd, soms nodig en bij oudere motoren een probleem,veroudering spiralen in de accu's geven een korte heftige afgifte, maar de duur is kort, ook hier natuurlijk weer de gesteldheid van de accu meenemen.Een ander nadeel van een spiraal cel accu is, dat bij diepte ontlading, onmiddellijk weer geladen dient te worden!
een heel belangrijk sterk punt van deze techniek was ook de duurzaamheid, de gebruikte grondstoffen gaven dit pluspunt.
De opgerolde lood platen zijn immers van 100 % puur lood en zuiver lood heeft een voorspelbaar fysische bestendigheid, 10-15 jaar is de veroudering' 60'r cyclus voor dit materiaal! Uiteraard moet hier ook weer de wijze van gebruik en ontlading worden mee-gecalculeerd.
De in de 60'r jaren ontwikkelde spiraalcel accu, heeft een grote vlucht genomen, echter de korte ontladingtijd van een spiraal bleef.
Dit bracht 3 ingenieurs in Amerika, tot het concept platte platen Agm! In dit concept werden de voordelen van de Agm constructie gehandhaafd en de nadelen uitgebannen.
De hoge startenergie bleef, maar de duur van deze afgifte nam met meer dan 200 % toe!
Door gebruik van zuiver lood te handhaven, maar nu in een vierkante plaatvorm, ontstond de mogelijkheid, om(denk aan een ltr fles melk en een papieren ltr pak) de energiedichtheid 100 % te vergroten., waardoor korte hoge afgifte en langdurig zware belasting in 1 techniek werd verenigd.
De zogeheten "deep cycle" techniek was geboren! Natuurlijk is elke accu diep te ontladen, maar als de verhouding zwavelzuur water, minder dan 50 % wordt ontstaan gassingen hiervan(waterstofgas).
Dit is door de VRLA techniek ook weer ondervangen. De in principe dichte accubak blijft geheel gesloten, totdat een zekere overdruk( door overbelasting of kortsluiting) een klep opent en het gas in een expansieruimte komt. Blijft de vergassing voortduren, dan zal dit uittreden en zal het geroken kunnen worden als de bekende geur van rotte eieren.
Toch zit hier bij zuiver lood accu's nog een voordeel aan de gebruikte techniek. Door het minimale gebruik van verdund zwavelzuur t.o.v. natte/gel accu's is de omvang van de gasvorming ook geminimaliseerd.
Hopelijk wordt nu duidelijk waar tegenwoordig de schoen wringt, immers met het gebruik van onzuiver lood legeringen met Agm tecniek, vallen veel van deze hoogwaardige eigenschappen gedeeltelijk weg, in een mate afhankelijk van het loodgehalte in de legering. Hoe minder lood des te minder de hoogwaardige eigenschappen overblijven!
De grote voordelen van een zuiver lood accu in combinatie met een Agm techniek, stelt echter wel prijs op een evenredige lading aan de kwaliteit van het loodpakket. De energiedichtheid is voor zeer veel laders een grote drempel, om het simpel te stellen;
TWEE WATERSLANGEN AANGESLOTEN OP DEZELFDE DRUK MET DEZELFDE DIAMETER MAAR MET VERSCHIL IN LENGTE ZAL EEN UITGAANDE STRAAL OPLEVEREN, MET EEN VERSCHIL IN DRUK!
DE VERKLARING IS SIMPEL, DE WEERSTAND IN DE LANGSTE SLANG IS HOGER DAN DE KORTE SLANG, DUS DE KORTE SLANG GEEFT EEN KRACHTIGER STRAAL.
Zo gaat het theoretisch ook met acculadingen! In de praktijk zijn nog een aantal effecten van belang.
Ik spreek de hoop uit, dat deze uiteenzetting, voor veel mensen iets duidelijker maakt en spreek de wens uit, dat men goed overweegt, dat de gebruikte grondstoffen voor een groot deel de kwaliteit bepaald.
Onder volle spanning DUURZAAM onderweg.
Andre Fleming