(advertentie)
BODEMINDELING WIERINGERMEER OP DE SCHOP
Uitgegeven op 05-07-2002 om 17:13 | link | bewaar | print
Wieringermeer - De agrarische bodemindeling van Wieringermeer naar grondsoort (klei, zandgrond, savel en löss) moet op de schop. Het ministerie van landbouw merkt veel percelen aan als zandgrond en dat moet worden omgezet in klei. Tot die vernietigende conclusie komt het Wageningse onderzoeksinstituut Alterra in een advies aan het landbouwdepartement. In de wetenschappelijk onderbouwde rapportage 'Beoordeling vermeende onjuistheden bij de aanwijzing van uitspoelingsgevoelige zand -en lössgronden' stellen deskundigen vast dat de beoordeling niet overal strookt met de werkelijke situatie.
Landbouwminister L. Brinkhorst heeft in een brief aan de Tweede Kamer inmiddels erkend dat er fouten zijn gemaakt en toegezegd dat 'onterechte aanwijzingen aangepast zullen worden'. Dit betekent een groot economisch gewin voor een aanzienlijk aantal akkerbouwers. Landbouwgrond met het predikaat kleigrond biedt namelijk veel meer agrarische mogelijkheden en vertegenwoordigt dus meer waarde.
,,Dit is een geweldige overwinning voor ons, eindelijk gerechtigheid", reageert akkerbouwer Gerard Vossen van de Zeugweg opgelucht. Vossen heeft zich de afgelopen jaren als een terriër vastgebeten in de problematiek. Samen met zijn vrouw die als secretaresse fungeerde en talloze mails en faxen verstuurde. Overtuigd van zijn gelijk en dat van zijn collega's, voert Vossen vanaf de jaren negentig een verbeten strijd tegen de wijze waarop het ministerie de zaak er 'doorgedrukt heeft'. Vossen: ,,De aanwijzing van gronden heeft alles te maken met de toelaatbare hoeveelheid stikstof en nitraten in je bodem. Deze normen worden in Europees verband vastgesteld. Brinkhorst dacht het mestprobleem eens even snel op te lossen. Het was zijn voorgangers niet gelukt en hij wilde in Brussel mooie sier maken. Om te scoren nam hij een flinke foutmarge op de koop toe en daar heeft hij zich verschrikkelijk op verkeken. Alterra bewijst dat nu in deze nota."
De Wageningse denktank heeft in opdracht van het ministerie ruim dertienduizend bezwaarschriften bestudeerd en komt tot de slotsom dat de landelijke verdeelsleutel niet van toepassing is op Wieringermeer. De Zuiderzeepolder vormt een uitzondering vanwege de bijzondere ontstaanswijze, de drooglegging. In Wieringermeer geldt zo'n extreme situatie dat Alterra er een aparte paragraaf aan wijdt. Enerzijds omdat er vanuit deze hoek ongekend veel reacties zijn binnengekomen en anderzijds omdat hun kritiek vaak terecht blijkt. In het rapport staat onder meer: 'Bij een aantal brieven is het begrijpelijk dat men opmerkingen maakt over de grondsoort. Het gaat hier om percelen die bestaan uit een combinatie van zand -en zeekleigronden. Deze situaties komen met name voor in Wieringermeer'.
Alterra stelt verder dat bij de beoordeling van de grondsoort vaak gebruik is gemaakt van hopeloos gedateerd kaartmateriaal. In Wieringermeer diende een perkament uit 1936 als uitgangspunt en daarvan wordt vastgesteld dat 'deze bij lange na niet voldoet aan het protocol voor de huidige bodemkaarten'.
Dat had Vossen hen ook kunnen vertellen maar ze luisterden niet. ,,Ik zag ze hier aan de IJsselmeerdijk beginnen en toen ze via mijn buurman bij mij terechtkwamen, raakten ze volledig de kluts kwijt omdat ze op zo'n kleine oppervlakte zulke grote verschillen ontdekten.'' Pure praktijkkennis die het rapport ook bevestigt, zij het in andere woorden. 'Door het zeer grillige en fijnmazige patroon van oude kreekruggen en beddingen, komen er zowel zand -als kleigronden voor in wisselende verhoudingen'.
Bovendien, stelt Vossen, is de methode van bemonstering niet representatief voor de uitslag. ,,Wat denk je? Ze namen één monster per zes hectare, dat is volstrekt onvoldoende om een goed beeld te krijgen van je grondsoort." Alterra komt dan ook tot de slotsom dat het voor Wieringermeer 'de beste optie is gedetailleerd bodemonderzoek te doen'.
Om hoeveel boeren het precies gaat in Wieringermeer, moet nog blijken maar een snelle rekensom leert Vossen dat het minstens om honderd kavels van een slordige twintig ha gaat en dat de gezamenlijke waarde hiervan ruwweg twintig miljoen euro zal stijgen. De kwalificatie kleigrond biedt namelijk veel landbouwkundige gebruiksmogelijkheden voor zowel akkerbouwers, bollenwekers als veehouders. Dientengevolge stijgt de transactiewaarde van deze gronden met enige tienduizenden euro's.
De Westelijke Land -en Tuinbouw Organisatie (WLTO) afdeling Wieringermeer hecht nog veel meer aan de morele overwinning. WLTO-voorman Theo Veenkamp roept alle boeren op vandaag de vlag uit te steken. ,,Want dit is een historische overwinning voor benadeelde boeren. Wieringermeerboeren hebben aangetoond dat je niet altijd klakkeloos genoegen moet nemen met van bovenaf opgelegde regelgeving."
Uitgegeven op 05-07-2002 om 17:13 | link | bewaar | print
Wieringermeer - De agrarische bodemindeling van Wieringermeer naar grondsoort (klei, zandgrond, savel en löss) moet op de schop. Het ministerie van landbouw merkt veel percelen aan als zandgrond en dat moet worden omgezet in klei. Tot die vernietigende conclusie komt het Wageningse onderzoeksinstituut Alterra in een advies aan het landbouwdepartement. In de wetenschappelijk onderbouwde rapportage 'Beoordeling vermeende onjuistheden bij de aanwijzing van uitspoelingsgevoelige zand -en lössgronden' stellen deskundigen vast dat de beoordeling niet overal strookt met de werkelijke situatie.
Landbouwminister L. Brinkhorst heeft in een brief aan de Tweede Kamer inmiddels erkend dat er fouten zijn gemaakt en toegezegd dat 'onterechte aanwijzingen aangepast zullen worden'. Dit betekent een groot economisch gewin voor een aanzienlijk aantal akkerbouwers. Landbouwgrond met het predikaat kleigrond biedt namelijk veel meer agrarische mogelijkheden en vertegenwoordigt dus meer waarde.
,,Dit is een geweldige overwinning voor ons, eindelijk gerechtigheid", reageert akkerbouwer Gerard Vossen van de Zeugweg opgelucht. Vossen heeft zich de afgelopen jaren als een terriër vastgebeten in de problematiek. Samen met zijn vrouw die als secretaresse fungeerde en talloze mails en faxen verstuurde. Overtuigd van zijn gelijk en dat van zijn collega's, voert Vossen vanaf de jaren negentig een verbeten strijd tegen de wijze waarop het ministerie de zaak er 'doorgedrukt heeft'. Vossen: ,,De aanwijzing van gronden heeft alles te maken met de toelaatbare hoeveelheid stikstof en nitraten in je bodem. Deze normen worden in Europees verband vastgesteld. Brinkhorst dacht het mestprobleem eens even snel op te lossen. Het was zijn voorgangers niet gelukt en hij wilde in Brussel mooie sier maken. Om te scoren nam hij een flinke foutmarge op de koop toe en daar heeft hij zich verschrikkelijk op verkeken. Alterra bewijst dat nu in deze nota."
De Wageningse denktank heeft in opdracht van het ministerie ruim dertienduizend bezwaarschriften bestudeerd en komt tot de slotsom dat de landelijke verdeelsleutel niet van toepassing is op Wieringermeer. De Zuiderzeepolder vormt een uitzondering vanwege de bijzondere ontstaanswijze, de drooglegging. In Wieringermeer geldt zo'n extreme situatie dat Alterra er een aparte paragraaf aan wijdt. Enerzijds omdat er vanuit deze hoek ongekend veel reacties zijn binnengekomen en anderzijds omdat hun kritiek vaak terecht blijkt. In het rapport staat onder meer: 'Bij een aantal brieven is het begrijpelijk dat men opmerkingen maakt over de grondsoort. Het gaat hier om percelen die bestaan uit een combinatie van zand -en zeekleigronden. Deze situaties komen met name voor in Wieringermeer'.
Alterra stelt verder dat bij de beoordeling van de grondsoort vaak gebruik is gemaakt van hopeloos gedateerd kaartmateriaal. In Wieringermeer diende een perkament uit 1936 als uitgangspunt en daarvan wordt vastgesteld dat 'deze bij lange na niet voldoet aan het protocol voor de huidige bodemkaarten'.
Dat had Vossen hen ook kunnen vertellen maar ze luisterden niet. ,,Ik zag ze hier aan de IJsselmeerdijk beginnen en toen ze via mijn buurman bij mij terechtkwamen, raakten ze volledig de kluts kwijt omdat ze op zo'n kleine oppervlakte zulke grote verschillen ontdekten.'' Pure praktijkkennis die het rapport ook bevestigt, zij het in andere woorden. 'Door het zeer grillige en fijnmazige patroon van oude kreekruggen en beddingen, komen er zowel zand -als kleigronden voor in wisselende verhoudingen'.
Bovendien, stelt Vossen, is de methode van bemonstering niet representatief voor de uitslag. ,,Wat denk je? Ze namen één monster per zes hectare, dat is volstrekt onvoldoende om een goed beeld te krijgen van je grondsoort." Alterra komt dan ook tot de slotsom dat het voor Wieringermeer 'de beste optie is gedetailleerd bodemonderzoek te doen'.
Om hoeveel boeren het precies gaat in Wieringermeer, moet nog blijken maar een snelle rekensom leert Vossen dat het minstens om honderd kavels van een slordige twintig ha gaat en dat de gezamenlijke waarde hiervan ruwweg twintig miljoen euro zal stijgen. De kwalificatie kleigrond biedt namelijk veel landbouwkundige gebruiksmogelijkheden voor zowel akkerbouwers, bollenwekers als veehouders. Dientengevolge stijgt de transactiewaarde van deze gronden met enige tienduizenden euro's.
De Westelijke Land -en Tuinbouw Organisatie (WLTO) afdeling Wieringermeer hecht nog veel meer aan de morele overwinning. WLTO-voorman Theo Veenkamp roept alle boeren op vandaag de vlag uit te steken. ,,Want dit is een historische overwinning voor benadeelde boeren. Wieringermeerboeren hebben aangetoond dat je niet altijd klakkeloos genoegen moet nemen met van bovenaf opgelegde regelgeving."
Actueel...
Occasions