De brulleft van Henk en Elske (UPDATE)
Uitgegeven op 06-11-2013 om 11:08  |  link  |  bewaar  |  print

HIPPOLYTUSHOEF - Er waren maar liefst honderdvijftig gasten op het vijfentwintig jarig huwelijksfeest van Henk en Elske. Ze kwamen van heel het eiland Wieringen, maar ook van de vaste wal en omdat de postboot niet meer voer, moesten ze maar zien ergens in een hooiberg te overnachten. Ze hadden het er allemaal graag voor over, want zo’n authentieke Wieringer Brulleft wil geen mens missen.

Samen met de Wieringer Sangers, de ’n Oeverse Dansgroep organiseerden de Wieringer Dangsers een bruiloftsfeest zoals deze in de twintiger jaren van de vorige eeuw gevierd werd. Met alles er op en er aan. Natuurlijk, dan kan niet anders, met wat hedendaagse aanpassingen. De sigaren en sigaretten waren of lege hulzen of van chocolade en de asbakken waren afwezig. Het geluid werd versterkt, maar er werd wel rondgegaan met brandewijn en boerenjongens, praatte de ceremoniemeester op zijn wierings de boel aan elkaar en waren de voordrachten, de spelletjes, liederen en dansen voor het merendeel uit de oude doos. De sfeer die ontstond maakte het geheel zo levensecht dat sommige bruiloftsgasten meenden dat Henk en Elske echt hun zilveren bruiloft vierden.

De gasten kwamen binnen door de ereboog met papieren roosjes ” Hulde aan het bruidspaar “ en liepen prompt tegen het bruidspaar op die opgetogen alle felicitaties in ontvangst nam. “Wat leuk dat je ook gekomen bent” tegen de wethouder, tegen de voorzitter van het gewest, tegen de afgevaardigden van dansgroepen uit de buurt en van ver weg. Er werd voor het bruidspaar gezongen en gedanst en ze werden natuurlijk heel veel toegesproken al dan niet in dialect. Het feest barstte echt los toen het bruidspaar de dans opende met een veleta. De ceremoniemeester blies op een scheidsrechtersfluitje de varié en na verloop van tijd waren veel stoelen leeg en de dansvloer overvol. Iedereen danste door elkaar en zo ontstond er een antiek plaatje van een in klederdracht dansende menigte. Dat werd vervolgd met “wie in januari geboren is, sta op tot en met de mensen die achter een boom gevonden zijn. Wat is het mooi om te zien hoe ieder plezier krijgt met dit soort folkloristische eenvoud. Dat zelfde gebeurde met drie keer drie is negen en ieder zingt zijn eigen lied. Bekende en minder bekende liederen passeerden en er was geen mens die niet meezong. Natuurlijk werd er “geskost”. De dansmeester stond op een stoel en riep de aanwijzingen. Het feit dat geoefende dansers samen skosten met bruiloftsgasten die dat voor het eerst deden maakte het vermaak hilarisch en dat was precies de bedoeling. Er werd minuten lang geskost op de diverse oude deuntjes. “ik heb vannacht gepierewierewiet” en van die dikke boerenmeid die een daalder kost. Massaal werd ook de Kikvorsch gedanst met het bruidspaar vooraan. De dans werd net zo lang volgehouden met de alsmaar herhalende melodie totdat het bruidspaar weer terug was op hun oorspronkelijke plaats. Weer was iedereen deelgenoot in een antiek geheel. Het moet middernacht geweest zijn toen de “brugom” opstond om alle bruiloftsgasten te bedanken voor hun vrolijke aanwezigheid. Voldaan vertrokken alle gasten op zoek naar hun bed of naar een hooiberg.




De Wieringer Sanghers


De Wieringer Dangsers

(Foto's Jan Deijkers)