Herdenken wordt nooit verleden tijd
Uitgegeven op 04-05-2012 om 21:25  |  link  |  bewaar  |  print

HIPPOLYTUSHOEF – De Hippolytuskerk was te klein tijdens de jaarlijkse herdenking. Enkele tientallen mensen moesten genoegen nemen met een staanplaats in het voorportaal. Opvallend was, dat veel jeugd gehoor gegeven had aan de oproep om de plechtigheid in de kerk, gevolgd door een stille tocht naar de begraafplaats en twee minuten stilte, bij te wonen.




Burgemeester Theo van Eijk sprak over de vrijheid, het motto van Bevrijdingsdag. ,,De vrijheid, die ons gegeven is, geef je door’’.
Tijdens de herdenkingsplechtigheid vertelde Mark Zijlstra, ondersteund met toneelscènes, het verhaal ‘Nooit verleden tijd’ van Lex Lesgever. Het is één van de vele persoonlijke verhalen over de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de plechtigheid werden traditiegetrouw ook alle namen van de Wieringer oorlogsslachtoffers genoemd.



Op de begraafplaats speelde Dirk Bak bij de in Hippolytushoef begraven vliegeniers de ‘Last Post’, gevolgd door twee minuten stilte. Na afloop zette het Museumkoor onder leiding van Kees Klein het Wilhelmus in. Dat werd dit jaar niet massaal meegezongen, omdat de dirigent gekozen had voor een afwijkende, minder bekende melodie. Vervolgens werden kransen en bloemen gelegd bij de graven van de vliegeniers en van verzetsman Marten Snoodijk.




Overdenking
Tijdens de twee minuten stilte zullen velen gedacht hebben aan hun eigen persoonlijke verhaal.
Ik denk dan altijd aan mijn vader en mijn oom Cor. Mijn vader was één van de vele Wieringers, die in december 1944 werden opgepakt tijdens een razzia en voor de ‘arbeitseinsatz’ naar Duitsland moesten. Daar heeft hij in de buurt van Hagen, midden in het Ruhrgebied, als gevolg van de bombardementen van de geallieerden meer in de schuilkelder gezeten dan gewerkt. Toen hij in mei 1945 thuis kwam wachtte hem slecht nieuws.
Mijn oom Cor, van wie ik alleen een bidprentje ken, woonde in Spanbroek en maakte deel uit van de ondergrondse. Begin 1945 kreeg zijn vrouw een verhouding met een Duitse officier en verraadde haar man. Mijn oom werd met drie anderen opgepakt, toen hij in het café zat te klaverjassen. Op 8 maart 1945, nog geen twee maanden voor het einde van de oorlog, werd mijn oom Cor samen met de drie anderen gefusilleerd.
Mijn vader was geen held, hij had twee kleine kinderen, maar overleefde de oorlog. Mijn oom was wel een held, hij had ook twee kleine kinderen, maar overleefde de oorlog niet.
Het is goed om daar ieder jaar bij stil te staan en er eens over na te denken, wat je zelf zou doen. Ik heb het antwoord nog niet gevonden.

Bert Loos






Fotografie copyright Henk-Jan Wittink/Wieringernieuws-Hollandskroonnieuws