(advertentie)
Sloop schoolgebouw aan de Parklaan begonnen
Uitgegeven op 01-11-2011 om 15:01 | link | bewaar | print
HIPPOLYTUSHOEF - Na het 'open huis' van een paar weken geleden gaat eindelijk de beuk er in. Sloopbedrijf Van der Bel is begonnen met de sloop van de voormalige Mavo aan de Parklaan. Het oude schoolgebouw, dat ooit in de plaats kwam van de wielerbaan, verdwijnt binnen afzienbare tijd definitief uit het straatbeeld. Wat blijft zijn de herinneringen, zoals die van onze redacteur Bert Loos.
Eerst worden de zaken verwijderd welke verkocht kunnen worden.
Rondom het gebouw staan hekken zoals hier in de Van Pomerenstraat. Het is verboden om zich binnen de omheining te begeven.
Herinneringen
Mijn eerste kennismaking met het gebouw was als lagere school leerling het badhuis, waar meneer Kaan de scepter zwaaide. Één keer per week ging ik daar met een van mijn oudere zusters douchen. Ik had wel voorkeur: Een van mijn zussen gebruikte de 'staalborstelmethode' om het vuil van mijn rug te schrobben.
Na de lagere school ging ik naar de ULO. De eerste de beste dag maakte ik al kennis met directeur Cornelissen (de opa van Henk van de Wieringer Courant). Bij ontvangst in de aula zette ik mijn voet tussen de deur om mijn vrienden buiten te houden. Maar wie stond er aan de andere kant? Juist, meneer Cornelissen. Het kwam mij op een reprimande te staan. Geen pretje, want hij kon dwars door je heen kijken. Toch bewaar ik warme herinneringen aan hem, want ik heb in het vervolg van mijn ULO-tijd veel aan hem te danken.
Toen ik een jaar of achttien was, bezocht ik in het inmiddels voormalige badhuis verschillende avonden van het Nivon, waarvan ik toen secretaris was.
Op 16 november 1979 was de aula, inmiddels raadzaal, middelpunt van een mijlpaal. Els en ik werden die dag door gemeentesecretaris Johan Dick getrouwd. Onvergetelijk, want we waren omringd door veel familieleden, die er inmiddels niet meer zijn. Maar gelukkig hebben we de foto's nog.
Ik bezocht als correspondent van de Helderse Courant ook vele raadsvergaderingen.
Toen Wiringherlant er onderdak had gevonden, ging ik er opnieuw naar school. Samen met een aantal collega’s volgde ik de cursus Digitaal rijbewijs in de inmiddels tot informaticalokaal omgedoopte aula.
In 1984 en 1985 gaf ik zelf een aantal maanden les in één van de lokalen. Na brand in de Alvitloschool vonden enkele klassen, waaronder die van mij, er onderdak. Af en toe zocht ik tandarts Jan Schuddeboom op, een oude bekende bij wie ik overigens geen patiënt was. Hij liet de mensen in zijn wachtkamer zonder pardon even wachten om een praatje te maken.
Veel later bezocht ik als vader de gesprekken met mentoren van mijn zoons, die er naar school gingen. Ik keerde met mijn zoons ook terug in het badhuis, waar zij de mondhygiëniste bezochten. Ik las op mijn gemak de Wieringer Courant, terwijl zij zaten te bibberen in de stoel.
Kortom, ik heb in het verleden heel wat voetstappen versleten in het gebouw.
Vind ik het dan jammer, dat het nu wordt gesloopt? Nee, want ik heb het altijd een lelijk gebouw gevonden. Mijn goede herinneringen zijn aan de mensen, die ik er heb ontmoet. Dus: De beuk er in!
Bert Loos
Uitgegeven op 01-11-2011 om 15:01 | link | bewaar | print
HIPPOLYTUSHOEF - Na het 'open huis' van een paar weken geleden gaat eindelijk de beuk er in. Sloopbedrijf Van der Bel is begonnen met de sloop van de voormalige Mavo aan de Parklaan. Het oude schoolgebouw, dat ooit in de plaats kwam van de wielerbaan, verdwijnt binnen afzienbare tijd definitief uit het straatbeeld. Wat blijft zijn de herinneringen, zoals die van onze redacteur Bert Loos.
Eerst worden de zaken verwijderd welke verkocht kunnen worden.
Rondom het gebouw staan hekken zoals hier in de Van Pomerenstraat. Het is verboden om zich binnen de omheining te begeven.
Herinneringen
Mijn eerste kennismaking met het gebouw was als lagere school leerling het badhuis, waar meneer Kaan de scepter zwaaide. Één keer per week ging ik daar met een van mijn oudere zusters douchen. Ik had wel voorkeur: Een van mijn zussen gebruikte de 'staalborstelmethode' om het vuil van mijn rug te schrobben.
Na de lagere school ging ik naar de ULO. De eerste de beste dag maakte ik al kennis met directeur Cornelissen (de opa van Henk van de Wieringer Courant). Bij ontvangst in de aula zette ik mijn voet tussen de deur om mijn vrienden buiten te houden. Maar wie stond er aan de andere kant? Juist, meneer Cornelissen. Het kwam mij op een reprimande te staan. Geen pretje, want hij kon dwars door je heen kijken. Toch bewaar ik warme herinneringen aan hem, want ik heb in het vervolg van mijn ULO-tijd veel aan hem te danken.
Toen ik een jaar of achttien was, bezocht ik in het inmiddels voormalige badhuis verschillende avonden van het Nivon, waarvan ik toen secretaris was.
Op 16 november 1979 was de aula, inmiddels raadzaal, middelpunt van een mijlpaal. Els en ik werden die dag door gemeentesecretaris Johan Dick getrouwd. Onvergetelijk, want we waren omringd door veel familieleden, die er inmiddels niet meer zijn. Maar gelukkig hebben we de foto's nog.
Ik bezocht als correspondent van de Helderse Courant ook vele raadsvergaderingen.
Toen Wiringherlant er onderdak had gevonden, ging ik er opnieuw naar school. Samen met een aantal collega’s volgde ik de cursus Digitaal rijbewijs in de inmiddels tot informaticalokaal omgedoopte aula.
In 1984 en 1985 gaf ik zelf een aantal maanden les in één van de lokalen. Na brand in de Alvitloschool vonden enkele klassen, waaronder die van mij, er onderdak. Af en toe zocht ik tandarts Jan Schuddeboom op, een oude bekende bij wie ik overigens geen patiënt was. Hij liet de mensen in zijn wachtkamer zonder pardon even wachten om een praatje te maken.
Veel later bezocht ik als vader de gesprekken met mentoren van mijn zoons, die er naar school gingen. Ik keerde met mijn zoons ook terug in het badhuis, waar zij de mondhygiëniste bezochten. Ik las op mijn gemak de Wieringer Courant, terwijl zij zaten te bibberen in de stoel.
Kortom, ik heb in het verleden heel wat voetstappen versleten in het gebouw.
Vind ik het dan jammer, dat het nu wordt gesloopt? Nee, want ik heb het altijd een lelijk gebouw gevonden. Mijn goede herinneringen zijn aan de mensen, die ik er heb ontmoet. Dus: De beuk er in!
Bert Loos
Actueel...
Occasions