Schrijversdebuut westerlander Jan van Dijk met 'Er zijn er velen zoals ik'
Uitgegeven op 20-12-2010 om 19:01  |  link  |  bewaar  |  print

WESTERLAND - De nieuwe Wieringer auteur Jan van Dijk uit Westerland, doorbreekt zijn kwetsbaarheid en taboe rond een zelfdoding vanuit zijn gezin door zijn ervaringen weg te schrijven en te openbaren. Het boek met de titel: ‘Er zijn er velen zoals ik’, is uitgegeven door Uitgeverij Gopher.nl onder het pseudoniem: Dominique Peeters.

Jan verteld ons het volgende:

‘Mijn interesse in schrijven ontstond in de periode 2002 tot 2007. Ik bekritiseerde toen als burger in de regiokranten hoe mijns inziens verkeerd gemeentelijk beleid en politiek werd bedreven op Wieringen. Dit leidde tot een zeer kritisch VROM rapport naar de gemeente Wieringen en een niet benoeming van een burgemeester van Zaanstad en ex burgemeester van Wieringen. Juist op het moment dat ik mijn politieke memoires wilde bundelen tot een manuscript en mijzelf wilde spiegelen, werd ik ruw geconfronteerd met de doodstijding van mijn gevoelsmatig kind. Zijn dood sloeg in als een bom in ons gezin. Ik wilde vanaf dat moment niets meer te maken hebben met de Wieringer politiek en kon alleen nog maar schrijven aan hem in het hiernamaals.

Onze Levi was 34 jaar toen hij zwaar overspannen bescherming zocht binnen ons gezin. De eerste maanden was hij verward en volledig in zichzelf gekeerd. Hij uitte dat hij ernstig ziek was en in de steek gelaten was door zijn oude omgeving. Hij bleek ernstig suïcidaal te zijn. Geschrokken door zijn getoonde kwetsbaarheid werd mijn verantwoordelijkheidsgevoel sterk geprikkeld. Ik sloeg alarm maar mijn vragen om hulp bij zijn familie zowel als het GGZ werden genegeerd. We voelden dat wij Levi moesten verzorgen en beschermen tegen zijn griezelige gedachten. Daarbij werden we ondersteund door onze vrienden en buren. Na veel zorgelijke maanden trad uiteindelijk een licht herstel in. Levi ontpopte zich heel geleidelijk aan tot een gevoelige en positief denkende spirituele man met sterk sociale communicatieve vaardigheden. Daarnaast bleek hij een ondeugende en komische clown te zijn. Een combinatie van karaktertrekken waar iedereen in zijn nieuwe omgeving van ging houden.

Hij wilde als het even kon zo snel mogelijk de verzorging van zijn jonge gezin weer oppakken binnen zijn vernieuwde denken. Zijn pogingen daartoe leken echter kansloos. Voor ons volkomen onverwacht gaf hij de moed op en beroofde zichzelf van het leven. Volledig getraumatiseerd werden we meegezogen in een diep zwart gat van diverse vormen van rouwverwerking waarbij afstoting en het schuldgevoel hoogtij vierde. Op de diepste momenten zag ik plots beelden van zijn ondeugende smoelwerk en hoorde ik lachsalvo’s en zijn duidelijke uitleg van spirituele zienswijzen. Ik voelde zijn overleefde bewustzijn die samen met mij zijn doodskeuze wilde leren begrijpen. Al schrijvende in de vorm van een brief aan hem manifesteerden zich geleidelijk antwoorden van het waarom. Ik begreep dat er geen sprake was van een laffe, dan wel moedige daad. Zijn doodskeuze moest voor mijn gevoel bewustwording tot stand brengen om zo een bijdrage te leveren aan de verhoging van de suïcidepreventie voor de bestaande risicogroep en hun dierbaren. Daarnaast kreeg ik inzichten in de GGZ, starre rechtsorganen, een toedekkende Inspectie en Minister van de Volksgezondheid, en de rol van de farmaceutica, die allen hun eigen belangen nastreven.

Een boek schrijven is een heel proces,” zegt Jan. “Zeker als het onderwerp jou zwaar treft. Een uitgever wil korte zinnen zien en dat is moeilijk als je jouw emoties en de boodschap die je wilt overbrengen niet verloren wilt laten gaan. De kunst zit hem in het durven schrappen. Daarom heb ik mijn professionele vriendin, Lilian Verheijen gevraagd mij te helpen om mijn 1000 pagina’s rouwverwerkingstof te redigeren. In het begin voelde dat alsof ze al mijn Mariabeelden uit mijn heilige kerk wilde verwijderen. Ze moet af en toe met haar tenen krom hebben gezeten, dat kan haast niet anders. Ze heeft me samen met mijn gezin door een zware rouwperiode heen getrokken. Zonder haar had ik het niet gered om een boek met een kwaliteitslabel op de plank te zetten.”

Rond zelfdoding bestaat veel taboe. Vanuit de vakliteratuur en als ervaringdeskundige weet ik nu, dat rouwverwerking na een zelfdoding in de regel zeer heftig verloopt. Dit afhankelijk van de relatie die men heeft gehad met de dierbare. Vanuit een zelfdoding komt vaak een nieuwe zelfdoding voort. Door schuldgevoelens en het ruwe beeld dat een zelfdoding kan achterlaten op de netvliezen van allen die hiermee geconfronteerd worden kan zich het Post Traumatisch Stresssyndroom en de daarbij bijbehorende stoornissen ontwikkelen.

Het boek: ‘Er zijn er velen zoals ik’, mag daarom niet als een schuldaanwijzing naar wie dan ook worden gelezen. Het is een boek geworden waarbij de laatste levensfase van Levi, met al zijn ups en downs zijn beschreven. Het was mijn waarheid, zoals ik het heb beleefd. De openbaring van mijn brief kan een bewustwording document worden. Wat ik hoop te bereiken is dat woorden als onbegrip, nietacceptatie en haatgevoelens, omgezet worden in begrip, acceptatie en vooral vergeving. Als dit het resultaat mag zijn van het doorbreken van het taboe en de kwetsbaarheid, heb ik Levi’s bewustzijnsopdracht pas echt voltooid”, aldus Jan van Dijk.