Nu op Kerkplein: Broeikas

Tiet
Door: Gerard Laernoes

Uitgegeven op 27-05-2011 om 23:33


Zolang ik op Wieringen woon heb ik een abonnement op de Wieringer Courant.
Al 35 jaar wordt dit plaatselijk nieuwsblad twee keer per week door mij verslonden.
Dat laatste is misschien wel een groot woord. De koppen worden gesneld en de conclusie luidt steevast: er staat weer niks in.
Omdat het nu vakantie is heb ik mooi de gelegenheid het plaatselijke sufferdje wat uitgebreider te bestuderen. Ik kwam tot opzienbarende ontdekkingen.
Heel bijzonder is toch wel dat de gemeente een huis wegbestemd heeft. Dat zit zo.
De ambtenaren zijn vergeten een al jaren bestaand huis op te nemen in een nieuw bestemmingsplan. Raar foutje, maar kan gebeuren. De bewoner van het huis wil dat zijn woning alsnog wordt ingetekend. Hij is al op leeftijd en wil zijn huis verkopen. Hij vreest dat hij het niet kwijtraakt als het niet officieel op tekening staat. B.& W. piekeren daar niet over want dat kost tienduizend euro. Bovendien is het zijn eigen schuld, aldus het gemeentebestuur. Had meneer maar naar één van de inloopavonden moeten komen. Dan had hij de fout kunnen ontdekken en bijtijds doorgeven. Hier lijkt mij het gezegde dat bij God en op Wieringen alles mogelijk is van toepassing.

De politie doet haar werk beter dan de politiek. Een drankrijder gesnapt. Hij blies 240 ug/l alcohol de lucht in, terwijl 220 is toegestaan. Ruw geschat een slokje wijn teveel. Maar regels zijn regels. Hij kreeg een proces-verbaal.

De politie kan natuurlijk niet overal tegelijk zijn. De drankrijder werd gepakt maar vandalisme bij het gemeentehuis van de Wieringermeer (onze buurgemeente, de Wieringer komt daar ook uit maar heet hier Wieringermeerbode) kon niet worden voorkomen. Terwijl de raad daar vergaderde werd het beeld dat voor het raadhuis staat van de sokkel gesloopt.
De raadsleden moesten na afloop va hun vergadering de ‘Volslanke Vrouw’ naar binnen zeulen. Een gevallen vrouw in de gereformeerde Meer, alles kan maar tegenwoordig.

Het is een extra dikke krant deze keer, een gratis huis-aan-huisnummer omdat het komend weekend kermis is in Hippolytushoef, het dorp waar ik woon. Die kermis is er al sinds de middeleeuwen. Elk jaar kwam toen de baljuw eind juli belastinggeld innen. Als dank deelde hij tulen met ham uit. Tulen zijn warme kadetjes. Nog wordt elk jaar in de Hippolytuskerk een tulendienst gehouden. Aan het eind van de viering komt de plaatselijke bakker met schalen vol verse tulen de kerk in, roepend: ‘De tule benne gaar!’ Kermis voor de oudjes.
De jeugd houdt zich met andere zaken bezig. Dat begint donderdagavond met NedNix entertainment. Ga ik maar niet naar toe. Doe mij maar ‘Mooi zitten en Dom kijken’.
Verder kun je ook nog naar de echte kermis. Uit de krant kun je kortingsbonnen knippen.
Elf oliebollen met een euro korting. Een grote zak popcorn voor twee euro. Drie kaneelstokken halen, twee betalen. En daarna in de draaimolen: vier ritten voor vier euro. Over kotszakken lees ik niks, moet je zeker zelf meenemen.

Brieven van Lezers. Die rubriek sla ik nooit over. Altijd leuk.
Dit keer een lange brief van een inwoonster van Middenmeer. Prachtig verhaal, maar het ging kort gezegd hier over. Nadat ze met haar gezelschap een patatje had gegeten bij de plaatselijke snackbar ontdekte ze in een andere winkel dat ze tien euro kwijt was. Terug naar de krokettenkraam. De patatbakker haalde het verloren biljet uit zijn broekzak en gaf het terug. ‘Je had het op de grond laten vallen dame. Alsjeblieft!’ De schrijfster besluit haar stukje met: ‘Kijk, zo’n vorm van eerlijkheid vind ik klasse!’

De lofzang op de eerlijkheid van de patatbakker gaat mij net iets te ver. Waarom maakte hij de dame er niet meteen attent op dat ze een tientje liet vallen?! Als ze niet terug was gegaan had hij mooi een tientje winst gehad. Of denk ik nu te slecht.

De Dierenbescherming meldt dat op de rotonde bij Wieringerwerf een groene vogel met een rode kop is aangetroffen. Wat zou dat voor vogel kunnen zijn, zo vraag ik me af. Een papegaai, een parkiet misschien. Google bracht uitkomst. Het is een groene specht. Staat op de rode lijst, er zijn maar 5000 broedparen van. Hij zegt kluu, kluu, kluu.
Gewoon een verdwaald beest. Houdt van bossen met grote open plekken. De Wieringermeer is juist het tegenovergestelde: een grote open plek met weinig bos.

Verder in dit blad veel lezenswaardige artikelen. Over het Rode Kruis en mestsilo’s.
Ik laat die verder voor wat ze zijn. Mijn oog viel op het feuilleton. Al meer dan dertig jaar de Wieringer Courant in huis en nog nooit naar gekeken. Het is zo’n groot stuk grijs onder aan bladzijde 2. Zonder plaatjes dus dat stimuleert ook niet erg.
‘De fratsen van schilder Wiegersma’ heet het. Een schrijver staat er niet bij. Wel de uitgever: Kok-ten Have. Het verhaal is al een stuk gevorderd want ik val in aflevering 35.
Welk een aandoenlijk verhaal, welk een emoties, welk een drama!
Het bestemmingsplan, de gevallen vrouw en de groene specht vallen erbij in het niet.
Een streekroman van ver voor de oorlog. Het speelt zich af ergens op de Veluwe aan het taalgebruik te zien. De meid Maria is jarig, ze wordt achttien lentes. De boer en de boerin hebben iets moois voor haar bedacht. Ze wordt als hun kind geadopteerd. Daar horen cadeautjes bij en felicitaties. Het wordt Maria allemaal te veel. Niemand heeft haar ooit gefeliciteerd. En nu dit. Leentje, de boerin en nieuwe moeder, troost haar. ‘Huil már mien kiend, ik begriep heus wel, dè ut un bietje te veul is allemaol,’ en terwijl dochter’s en moeder’s tranen dooreenlopen, breekt er ook een ontwapenende lach op het gezicht van Maria door en ook Ralf ziet hoe gelukkig het stel is en snuit eens driftig in zijn grote rode zakdoek.

Er kwam nog visite langs die dag. Krijn en Gerrit komen met een grote bos bloemen langs voor de eerste meid. Na de koffie en cake die er ondanks de warmte goed in ging besluiten ze te gaan zwemmen in het bosven. Het is dik dertig graden. Het moet wel stiekem, want het is zondag. Ze zwommen gewoon in hun onderbroek en lieten die nadien drogen in de felle zon.
‘Ut wordt de hògste tiet…..’
Wordt vervolgd…

Hè, wordt vervolgd. Net nu het zo spannend wordt. Vrijdag het vervolg.


Gerard Laernoes