Nu op Kerkplein: fietssleuteltjes

Ontsnapt aan de BOA
Door: Gerard Laernoes

Uitgegeven op 17-02-2011 om 17:25

Bij God en op Wieringen is alles mogelijk. Een uitspraak van een vroegere burgemeester.
Dat is nu over. Om allerlei misstanden en criminaliteit te bestrijden heeft onze gemeente sinds kort een BOA: een Bijzonder OpsporingsAmbtenaar.




Het moet afgelopen zijn met het gedogen van alles wat verboden is. De ambtenaar doet goed werk. Een bekeuring uitschrijven voor iemand die zijn auto met twee wielen op de stoep parkeert. Dat zal die foutparkeerder leren. Want wat zou er allemaal kunnen gebeuren als een moeder met haar kostbare lading in de kinderwagen het trottoir moet verlaten om het vehikel te ontwijken. Of een rolstoeler die niet zo snel is. Ik durf er niet aan te denken.
Gelukkig had de BOA het in de gaten.
Net zo goed als hij of zij (ik ken deze ambtenaar niet) het doorhad dat een onverlaat langer dan dertig minuten ergens zijn auto had geparkeerd daar waar een half uur is toegestaan.
Criminaliteit dient streng te worden aangepakt en bestraft.

Helaas ontsprong een foutparkeerder onlangs de dans. Een inwoner uit Den Oever had geluk. Het gaat om een man van 88 jaar. Hij mankeert van alles, loopt slecht, ziet slecht en zo nog wat. Om die reden was besloten hem een invalidenparkeerkaart toe te kennen. Niet dat hij zelf nog rijdt, maar als de behulpzame buurman hem ergens naar toe brengt kan de auto op een redelijk te belopen afstand van het doel van de reis worden gestald.
Zo bracht het duo onlangs een bezoek aan een supermarkt in Hippo. Alles ging goed totdat het tweetal terug kwam bij de op een invalidenparkeerplaats geparkeerde wagen.
Bij de auto stond iemand hen op te wachten. Het bleek de BOA te zijn. Dat zag er niet best uit. Er was een overtreding geconstateerd en die diende beboet te worden. De argeloze heren snapten niet waar het om ging. De auto stond in het vak geparkeerd, de parkeerkaart lag duidelijk zichtbaar op het dashboard. O, dat was de overtreding misschien: hij lag niet helemaal recht. Daarop staat ook een boete.
Nee, dat was het niet. Het euvel zat hem in de houdbaarheidsdatum van de kaart.
De vervaldatum was verstreken en daar staat een bekeuring op: 180,00 euro. De bejaarde bijna blinde invalide schrok zich lam. Stond hij daar op Het Hoekje in Hippolytushoef te kijk als een crimineel. Was tie maar nooit naar Durp gegaan voor een paar boodschappen. Hij was zich nergens van bewust, wist van geen uiterste datum af en kon dat met zijn slechte ogen ook helemaal niet zien. Ook had de gemeente hem niet gewaarschuwd zoals ze wel hadden gedaan met zijn paspoort. EN HONDERDTACHTIG EURO! Hij is geen miljonair!

En toen gebeurde er iets welhaast ongelooflijks. De opsporingsambtenaar wilde het door de vingers zien. Niet zomaar natuurlijk. Er was wel een voorwaarde: voor de volgende dag om precies 12.00 uur moest de kaart in orde zijn. Dan zou geen proces-verbaal volgen.
De volgende dag uiterlijk om 12.00 uur!
Het gemeentehuis was nu gesloten. Maar er was die dag wel een avondopenstelling.
Dat bood een kans. Na de maaltijd werd de crimineel weer in de auto van de buurman gehesen en toog het tweetal die dag ten tweede male naar Hippo.

Parkeren op de voor gehandicapten gereserveerde plaats? Maar niet, de kaart moest trouwens mee naar binnen. Het voorval werd uitvoerig uitgelegd aan de eerste de beste ambtenaar die ze tegenkwamen. Helaas, hij ging niet over invalidenparkeerkaarten. Een collega werd erbij geroepen. Wederom het hele verhaal. Omdat hij daar niet over ging kwam ambtenaar nummer drie. Die wist eveneens van niks. Om toch iets voor de oude baas te betekenen maakte hij aantekeningen waar anderen de volgende dag mee verder konden. En als het goed was zou hij voor twaalf uur gebeld worden.
Om vijf voor twaalf werd de volgende dag gebeld. Het was allemaal geregeld met de BOA.
Een nieuwe kaart is al in de maak. Wel eerst langskomen bij het WMO-loket in Parkzicht, ook nog even langs het gemeentehuis, maar dan is het rond.
Eind goed, al goed.

Al goed?
Ik weet het niet. Een boa is ook een wurgslang. In dit geval heeft hij of zij de prooi laten ontsnappen. Lijkt toch een beetje op gedogen. En daar wilden we juist van af.



Gerard Laernoes,
februari 2011