Nu op Kerkplein: Accu grastrimmer

De Haan Travel en dan word je uiteindelijk Douane-Belastinginspecteur
Door: Henk-Jan Wittink

Uitgegeven op 06-07-2017 om 02:22

Een mooie tijd was dat.



Al heel wat gedaan en uitgevreten, maar Martien de Haan was mijn beste baas ooit. Geweldige tijd heb ik beleefd in 'mijn' bussie, de Smit Daf nummer 113..... Schoolreisje met Alvitlo 1995 naar het pretpark Walibi, onvergeetlijk. Met juf L. en meester Bert Loos. Op de terugweg mochten de kinderen moppen vertellen, zo ook Bert jr. ....die was net even te schuin, niemand snapte hem behalve de begeleiders. Geen Arco maar schuifdaken. Gas geven voor koele rijwind. Natuurlijk droeg ik een echte Hanen stropdas, maar daar had ik er na 1993 nog een aantal van in de kast liggen. Je leven in een dop, Cinema De Haan, Hotel De Haan en uiteindelijk De Haan Travel. Daarna geweldige jaren beleefd bij Rasch, was anders, maar zeker net zo mooi. Wat heeft het mij uiteindelijk gebracht door Martien.... ik ben nu inspecteur bij de Belastingdienst, de beste man draait zich nu om in zijn graf.... Nee, hij schaterlacht! Want als er eentje humor had was 'Oom Martien' dat wel. Er zijn mensen die in het verleden op hem hebben afgegeven, ben ik het niet mee eens. Net als Simon Wilms, de fam. Doeschot en andere Wieringer bedrijven hadden veel mensen toen werk hier, dat was mooi. In 1995 was ik blut, dat kan, hij zei toen: "Het is geen schande om te vallen, het is een schande om niet op te staan!" Een tijdje later liep hij het ook op, helaas. Hoeveel Wieringer verenigingen hebben niet genoten van zijn goedheid? Ik heb voor De Haan Travel verenigingen als Tonegido en Succes gereden naar toernooien, toen kon dat nog. Man, man, man, wat een geweldige tijd. O ja, hij betaalde al mijn rijlessen, toen ik vier keer gezakt was zei Tiny: "Nu moet je hetzelf betalen".... prompt slaagde ik direct, je kon Martien achter in zijn keel zien lachen. Dat van dat zakken, ik reed al een paar jaar met de bus door het hele land, dat zien die instructeurs dus ook. Zo moest ik ooit voor De Haan naar Brussel, zonder rijbewijs, Martien: "Maar je hebt toch een paspoort? Niks aan de hand! Als ze je aanhouden loop je stage!" Nog eentje, ik moest naar Ermelo, "Martien, waar is dat?" Martien: "Achter Schagen...." dus. Vaste gewoonte van Martien, als je er ben, bel dan even. Ik vanaf de Belterlaan naar het zwembad, bellen "Ik ben er!" Toen was het een momentje stil aan de andere kant, was toch een rit van een minuut, bevel is bevel. Ik zat toen best wel in de shit, Martien eigenlijk ook wel. In de winter moest ik strooizout voor hem ophalen met de taxi. Daarna strooiden wij het parkeerterrein voor de prachtige loods. Wij waren klaar, het was ijsvrij, naar binnen samen voor een bakkie. Wie stopte er op de juist ontdooide stoep met een dossier onder de arm? Jawel, Hendrik Vermeer. Martien: "Ha ha ha..... hebben we daar de stoep voor geschoond?" Het werd een gezellig bakkie.


Daarom dit verhaaltje....