Nu op Kerkplein: Broeikas

Licht in de duisternis
Door: Frank Ottens

Uitgegeven op 01-12-2016 om 23:59

Soms heb je van die dagen.

Het begint al vroeg in de morgen, als het nog pikkedonker is. En koud. Je bent nog niet eens voorbij Wognum, of je staat al in de file. De radio schept enige duidelijkheid: vijftig minuten vertraging vanwege een vrachtwagen die pech heeft bij Avenhorn. Jawel, u leest het goed: één vrachtwagentje dat met pech staat, en heel Noord-Holland is totaal ontwricht.

De rest van de dag loop je achter de feiten aan. Vervelende kids (die natuurlijk haarfijn aanvoelen dat je uit je hum bent), een printer die niet werkt, gemorste koffie op je kleren, een beginnende verkoudheid, een extra lange vergadering. Als je naar buiten kijkt, lijkt het wel IJsland. Het zal dan ook de hele dag donker blijven. Ondertussen regent het onophoudelijk.

Op de terugweg glibber je - ja hoor... - opnieuw de file in. Ook ditmaal begint-ie bij Avenhorn, altijd maar weer Avenhorn. Wie woont er ook alweer in Avenhorn? O ja, Louis van Gaal. Ook niet iemand waar je meteen vrolijk van wordt, mocht je onverhoopt toch aan hem denken. Brrrr, de rillingen lopen over je rug.

De radio biedt ook al weinig soelaas. Dankzij jouw onhandigheid heb je die nog steeds niet op een geschikte zender weten af te stemmen. De liedjes van Radio Noord-Holland, Radio 10 Gold en 100% NL zijn allicht bedoeld om je op te vrolijken, maar je wordt er zo onderhand toch knap chagrijnig van. O nee hè, niet weer Nick & Simon, ga weg! Weg, wég!

Dan - na een barre tocht door wind, regen en ellenlange files - bereik je eindelijk je geboortedorp. Home sweet home. Je bank lonkt, al zal er wel weer niks op televisie zijn. Je moet hoognodig aan de Netflix, maar ja, je koekeloert nog altijd naar een analoge kijkbuis. Inderdaad, wat loop je toch hopeloos achter. Op allerlei gebied. Je telefoontje noemen ze op school een koelkast.

Gelukkig zijn we er bijna. Je neemt de eerste afslag op de rotonde, draait linksaf met de bocht mee, en dan doemt daar in het donker in ene die reclamezuil op. Het is het moment waarop je voor het eerst vandaag een glimlach niet kunt onderdrukken. Jawel, want je kijkt recht in de ogen van Manus Uythof, inderdaad, die toneelspeler annex stukadoor annex kroegtijger, die kerel met die markante kop.

Toneelvereniging Succes, wat een schitterende affiche! Bedankt voor dit momentje van geluk, hoe klein dan ook.


11 en 12 december, Dorpshuis, Hippo.